Taiwan, dat zou de reisbestemming zijn voor Anna, Kristin en mij in het weekend van de 21e. Tenminste dat hadden we voor de 18e besloten - gelukkig zaten we nog niet in een dusdanig stadium dat we tickets gekocht hadden. Die middag hoorde we dat er overstromingen waren in Taiwan vanwege de typhoon Wipha. Dit gaf een totale draai aan onze reisplannen voor dat weekend. Geen Taiwan maar de Filipijnen.
Een dag later waren de tickets geboekt - wow onvoorstelbaar, 2 dagen later al naar de Filipijnen - voor 5 dagen! Maar research naar het land had ik nog niet echt gedaan voor het boeken van de tickets. Filipijnen - die naam alleen al klonk als een grote ontdekking. Nadat ik tijd had gevonden om eens wat research op internet te doen - bleek het toch wel een hele uitdaging te zijn. Nog geen week geleden was er een negatief reisadvies voor Nederlanders, vanwege een communistenleider uit Nederland die verdacht werd van 2 moorden in de Filipijnen. Bovendien werd Manila omschreven als een onveilig reisgebied - en laat dat nou net onze bestemming zijn.
Maar, de ticket waren geboekt - de planning was gemaakt - en het vertrek zou dan ook hoe dan ook plaatsvinden. Sterker nog het vertrek heeft plaatsgevonden, en de terugkomst ook al weer.
Achteraf kan ik dan ook zeggen, dat het een onwijs gave reis was - die goed gedrukt staat in mijn herinnering en ook in deze blog!
Vrijdagavond zijn we aangekomen op het vliegveld van Manila. Vanwege onze last-minute acties zonder reservering van een hotel/hostel of enige andere slaapplek. Op het vliegveld werd ons al snel een goed hotel aangeboden en de pick-up service bracht ons naar het hotel. Vanaf het begin af aan zijn we maar voor 'safe' gegaan - omdat we, als drie westerse meiden, totaal niet wisten wat we konden verwachten... De rit naar het hotel was echt ontzettend indrukwekkend. Het verkeer is chaotisch - dus van links naar rechts, links. Kinderen lopen gewoon tussen de autoweg - wassen auto's om wat geld bij elkaar te sprokkelen en de gebouwen kunnen soms amper een huis genoemd worden. Overal in de straten zag je Jeepney's rijden - het openbaar vervoer in de Filipijnen. De ene wat meer opgepimpt dan de andere, hoe dan ook, gaaf zijn ze zeker!
Mocht je nu je frustraties kwijt willen over het asociale rijgedrag; geen probleem. Achterop elke taxi - jeepney - bus is altijd de tekst terug te vinden 'How is my driving call (phonenumber)..'.
Aangekomen bij het hotel wilde we die avond toch wel even de straat verkennen - maar de tocht was niet langer dan 20 meter. Na het gestaar van allerlei kanten zijn we toch maar de winkel ingedoken. De lonely planet stelde ons die avond gerust, staren is heel normaal - of sterker nog - is een welbekend fenomeen als je een westers uiterlijk hebt. De volgende dag kwamen we daar weer snel achter. Die dag zijn we Manila doorgegaan om allerlei hotspots te zien. Niet dat Manila zoveel hotspots telt - maar het was de moeite waard. Van het Rizal Park, naar St. Augustina, Manila Cathedral, de Pasig River, het Fort, Chinatown, Market 168 en Makati City.
Metro Manila is ontzettend groot en bestaat uit verschillende delen; Makati (het zakengedeelte), Quezon City, Manila, Pasay, Mandaluyong, Caloocan en is gelegen op het meest noordelijke eiland van de Filipijnen - Luzon. De eerste dag zijn we eigenlijk alleen maar door Manila zelf geweest en Makati.
Omdat er in Manila zelf niet ontzettend veel te doen is en we de actieve aanpak willen doen zijn we de volgende dag erop uit getrokken met een tour. Op eigen houtje is het haast onmogelijk om naar de plekken te gaan waar je heen wil - want het openbaar vervoer is slecht - en taxi's kennen ze alleen in Manila. Met de auto kosten het 2 uur voordat we in Pagsanjan waren - de opstapplaats voor het canoen naar de watervallen.
Een dag later waren de tickets geboekt - wow onvoorstelbaar, 2 dagen later al naar de Filipijnen - voor 5 dagen! Maar research naar het land had ik nog niet echt gedaan voor het boeken van de tickets. Filipijnen - die naam alleen al klonk als een grote ontdekking. Nadat ik tijd had gevonden om eens wat research op internet te doen - bleek het toch wel een hele uitdaging te zijn. Nog geen week geleden was er een negatief reisadvies voor Nederlanders, vanwege een communistenleider uit Nederland die verdacht werd van 2 moorden in de Filipijnen. Bovendien werd Manila omschreven als een onveilig reisgebied - en laat dat nou net onze bestemming zijn.
Maar, de ticket waren geboekt - de planning was gemaakt - en het vertrek zou dan ook hoe dan ook plaatsvinden. Sterker nog het vertrek heeft plaatsgevonden, en de terugkomst ook al weer.
Achteraf kan ik dan ook zeggen, dat het een onwijs gave reis was - die goed gedrukt staat in mijn herinnering en ook in deze blog!
Vrijdagavond zijn we aangekomen op het vliegveld van Manila. Vanwege onze last-minute acties zonder reservering van een hotel/hostel of enige andere slaapplek. Op het vliegveld werd ons al snel een goed hotel aangeboden en de pick-up service bracht ons naar het hotel. Vanaf het begin af aan zijn we maar voor 'safe' gegaan - omdat we, als drie westerse meiden, totaal niet wisten wat we konden verwachten... De rit naar het hotel was echt ontzettend indrukwekkend. Het verkeer is chaotisch - dus van links naar rechts, links. Kinderen lopen gewoon tussen de autoweg - wassen auto's om wat geld bij elkaar te sprokkelen en de gebouwen kunnen soms amper een huis genoemd worden. Overal in de straten zag je Jeepney's rijden - het openbaar vervoer in de Filipijnen. De ene wat meer opgepimpt dan de andere, hoe dan ook, gaaf zijn ze zeker!
Mocht je nu je frustraties kwijt willen over het asociale rijgedrag; geen probleem. Achterop elke taxi - jeepney - bus is altijd de tekst terug te vinden 'How is my driving call (phonenumber)..'.
Aangekomen bij het hotel wilde we die avond toch wel even de straat verkennen - maar de tocht was niet langer dan 20 meter. Na het gestaar van allerlei kanten zijn we toch maar de winkel ingedoken. De lonely planet stelde ons die avond gerust, staren is heel normaal - of sterker nog - is een welbekend fenomeen als je een westers uiterlijk hebt. De volgende dag kwamen we daar weer snel achter. Die dag zijn we Manila doorgegaan om allerlei hotspots te zien. Niet dat Manila zoveel hotspots telt - maar het was de moeite waard. Van het Rizal Park, naar St. Augustina, Manila Cathedral, de Pasig River, het Fort, Chinatown, Market 168 en Makati City.
Metro Manila is ontzettend groot en bestaat uit verschillende delen; Makati (het zakengedeelte), Quezon City, Manila, Pasay, Mandaluyong, Caloocan en is gelegen op het meest noordelijke eiland van de Filipijnen - Luzon. De eerste dag zijn we eigenlijk alleen maar door Manila zelf geweest en Makati.
Omdat er in Manila zelf niet ontzettend veel te doen is en we de actieve aanpak willen doen zijn we de volgende dag erop uit getrokken met een tour. Op eigen houtje is het haast onmogelijk om naar de plekken te gaan waar je heen wil - want het openbaar vervoer is slecht - en taxi's kennen ze alleen in Manila. Met de auto kosten het 2 uur voordat we in Pagsanjan waren - de opstapplaats voor het canoen naar de watervallen.
Onderweg heb ik mijn ogen uitgekeken. Onvoorstelbaar hoe de mensen leven. Steden worden aangegeven op de kaart - maar sommige steden lijken eerder een verzameling van heel veel planken bij elkaar. In een klein houten gemaakt 'huisje' woont vaak het hele gezin inclusief opa en oma met aanwezigheid van allerlei dieren - kippen, hond, katten die ook allemaal loslopen rondom het huisje. Veel 'huizen' zijn gebouwd langs de straat en de mensen verkopen alles wat ze hebben aan de weg - mais, allerlei soorten fruit, brood wat ze bakken, etc. In de hoop dat de wat rijkere mensen stoppen en een aankoop doen. Kinderen lopen en spelen langs de wegen - ZO dichtbij de weg - dat het levensgevaarlijk is. Je zou bijna verdrietig worden als je deze omschrijving leest - maar het tegenovergestelde is waar van wat je ziet daar. Ze lijken heel gelukkig te zijn, je hoort ze niet klagen, je ziet ze lachen, en kinderen spelen vrolijk rond. De pret lijkt nog groter te worden als het regent - wanneer iedereen lekker in het water loopt te dabberen!
Helaas kan ik jullie enkel een omschrijving geven van dit. Graag had ik het op beeld gehad - en niet alleen in mijn geheugen, maar ik kon het echt niet over mijn hart verkrijgen om een foto te maken van hoe het leven geleefd wordt.
Natuurlijk zit er ook veel verschillen tussen de manier van leven. Er zijn ook rijkere wijken/steden - waar wel degelijk muren te vinden zijn in een huis. Maar vergelijkbaar met het standaard in Nederland of een ander Europees land is het zeker niet.
Helaas kan ik jullie enkel een omschrijving geven van dit. Graag had ik het op beeld gehad - en niet alleen in mijn geheugen, maar ik kon het echt niet over mijn hart verkrijgen om een foto te maken van hoe het leven geleefd wordt.
Natuurlijk zit er ook veel verschillen tussen de manier van leven. Er zijn ook rijkere wijken/steden - waar wel degelijk muren te vinden zijn in een huis. Maar vergelijkbaar met het standaard in Nederland of een ander Europees land is het zeker niet.
Twee uur later kwamen we aan bij de plek van bestemming. Kanoend zijn we naar de 
watervallen van Pagsanjan gegaan. De toch alleen al was een hele ervaring. Natuur zoals op de mooiste natuurfoto's. Peddelend over de Bumungan-rivier dwars door het tropisch regenwoud vol met groene flora en fauna waren we 30 minuten later aangekomen bij de waterval van Pagsanjan. Met een vlot zijn we onder de watervallen door gevaren - het leek wel strom op zee!
Helemaal doorweekt zijn we weer teruggekeerd door het tropisch regenwoud waar we weer kennis maakte met een de Filipijnse manier van leven; kinderen die in het riviertjes spelen, en moeders die de kleren wassen in hetzelfde riviertje. Tevens is dit riviertje de set van de film 'Apocalypse Now'.
Die middag hadden we een deal gemaakt met de 'driver'. Kristin, Anna en ik wilde namelijk wat zuidelijker gaan van het eiland en niet telkens alles vanuit Manila doen. De driver heeft een bod gedaan om ons overal heen te brengen waar we wilde en ons die woensdag af te zetten op het vliegveld tegen een vooraf bepaald bedrag. Dat bedrag (inclusief een excursie die we wilde doen) was nog lager dan het bedrag van de excursie georganiseerd vanuit het hotel. De keus was dus in notime gemaakt. Eigenlijk begonnen we al als Filipijners te gedragen en zelf mee te spelen met de corruptie. Met alle vertrouwen hebben we de afspraak gemaakt dat wij de volgende dag om 6 uur 's ochtends klaar zouden staan op een afgesproken plaats.
Slaperig uit het hotel liepen we de straat op en werd ik geconfronteerd met arme leven van de Filipijnen (opnieuw). Een gezin, vader - moeder en twee jonge kindjes, lagen op een karton te slapen op de stoeprand. Niets hadden ze - alleen een karton om op te liggen. Voor ons is dit heel apart- maar in Manila is het een normaal verschijnsel. Na een keer diep te slikken liepen we door naar de afgesproken plek. Voor ons een nieuwe excursie op de planning; een actieve
vulkaan - the Taal Vulcano. Wederom een lange rit met de auto - een tocht met de boot over het meer en op naar de vulkaan. Eenmaal boven aangekomen, zijn we naar de top gelopen om de 'binnenkant' van de vulkaan te zien. Er was duidelijk te zien dat deze vulkaan nog actief was. Rook uit de grond en van boven zag je het water koken. Echt bizar - zo'n natuurverschijnsel. Niet alleen was het verschijnsel te zien - voelbaar was het ook toen we een andere heuvel opliepen. Warmte kwam uit de grond en oude lava van de vorige uitbarsting (1986) lag nog op de grond.
Vanuit het bezoek aan de vulkaan zijn we doorgereden naar Batangas om naar het strand te gaan. Helaas niet de White beaches zoals de bekende verhalen van de Filipijnen, maar toch water, strand en zon. Die nacht wilde we eens op zijn top van de natuur genieten en zijn we in een hutje buiten gaan slapen. Om ons te wapenen tegen de malariamuggen hebben we ons volgesmeerd met citroengeur en de pillen achter de kiezen. Na de nachtrust hebben we gebruik gemaakt van het strand en zijn we gaan snorkelen in de zee.
Uitchecken en weer opweg naar het volgende plekje. Het leek zo ongeveer wel dat we elke nacht ergens anders sliepen - maar dat was de enige manier om veel te kunnen zien van het eiland. Het volgende en ook laatste plekje van onze trip was Las Pinas. De laatste avond hebben we een typische filipijnse maaltijd genuttigd inclusief de verslavende filipijnse toetjes Buko Pie and Cassava Cake. 5 dagen in de Filipijnen - voorbij gevlogen. Voor het wisten zaten we alweer op het vliegveld terug naar onze studie in Hong Kong.
Mocht je nieuwsgierig gemaakt zijn - of twijfel je nog of je volgende vakantiebestemming de Filipijnen is - ik heb wat meer foto's staan op mijn fotosite: www.flickr.com/photos/marion_heijmans
Knuffel!
watervallen van Pagsanjan gegaan. De toch alleen al was een hele ervaring. Natuur zoals op de mooiste natuurfoto's. Peddelend over de Bumungan-rivier dwars door het tropisch regenwoud vol met groene flora en fauna waren we 30 minuten later aangekomen bij de waterval van Pagsanjan. Met een vlot zijn we onder de watervallen door gevaren - het leek wel strom op zee!Helemaal doorweekt zijn we weer teruggekeerd door het tropisch regenwoud waar we weer kennis maakte met een de Filipijnse manier van leven; kinderen die in het riviertjes spelen, en moeders die de kleren wassen in hetzelfde riviertje. Tevens is dit riviertje de set van de film 'Apocalypse Now'.
Die middag hadden we een deal gemaakt met de 'driver'. Kristin, Anna en ik wilde namelijk wat zuidelijker gaan van het eiland en niet telkens alles vanuit Manila doen. De driver heeft een bod gedaan om ons overal heen te brengen waar we wilde en ons die woensdag af te zetten op het vliegveld tegen een vooraf bepaald bedrag. Dat bedrag (inclusief een excursie die we wilde doen) was nog lager dan het bedrag van de excursie georganiseerd vanuit het hotel. De keus was dus in notime gemaakt. Eigenlijk begonnen we al als Filipijners te gedragen en zelf mee te spelen met de corruptie. Met alle vertrouwen hebben we de afspraak gemaakt dat wij de volgende dag om 6 uur 's ochtends klaar zouden staan op een afgesproken plaats.
Slaperig uit het hotel liepen we de straat op en werd ik geconfronteerd met arme leven van de Filipijnen (opnieuw). Een gezin, vader - moeder en twee jonge kindjes, lagen op een karton te slapen op de stoeprand. Niets hadden ze - alleen een karton om op te liggen. Voor ons is dit heel apart- maar in Manila is het een normaal verschijnsel. Na een keer diep te slikken liepen we door naar de afgesproken plek. Voor ons een nieuwe excursie op de planning; een actieve
vulkaan - the Taal Vulcano. Wederom een lange rit met de auto - een tocht met de boot over het meer en op naar de vulkaan. Eenmaal boven aangekomen, zijn we naar de top gelopen om de 'binnenkant' van de vulkaan te zien. Er was duidelijk te zien dat deze vulkaan nog actief was. Rook uit de grond en van boven zag je het water koken. Echt bizar - zo'n natuurverschijnsel. Niet alleen was het verschijnsel te zien - voelbaar was het ook toen we een andere heuvel opliepen. Warmte kwam uit de grond en oude lava van de vorige uitbarsting (1986) lag nog op de grond.Vanuit het bezoek aan de vulkaan zijn we doorgereden naar Batangas om naar het strand te gaan. Helaas niet de White beaches zoals de bekende verhalen van de Filipijnen, maar toch water, strand en zon. Die nacht wilde we eens op zijn top van de natuur genieten en zijn we in een hutje buiten gaan slapen. Om ons te wapenen tegen de malariamuggen hebben we ons volgesmeerd met citroengeur en de pillen achter de kiezen. Na de nachtrust hebben we gebruik gemaakt van het strand en zijn we gaan snorkelen in de zee.
Uitchecken en weer opweg naar het volgende plekje. Het leek zo ongeveer wel dat we elke nacht ergens anders sliepen - maar dat was de enige manier om veel te kunnen zien van het eiland. Het volgende en ook laatste plekje van onze trip was Las Pinas. De laatste avond hebben we een typische filipijnse maaltijd genuttigd inclusief de verslavende filipijnse toetjes Buko Pie and Cassava Cake. 5 dagen in de Filipijnen - voorbij gevlogen. Voor het wisten zaten we alweer op het vliegveld terug naar onze studie in Hong Kong.
Mocht je nieuwsgierig gemaakt zijn - of twijfel je nog of je volgende vakantiebestemming de Filipijnen is - ik heb wat meer foto's staan op mijn fotosite: www.flickr.com/photos/marion_heijmans
Knuffel!
No comments:
Post a Comment