Salta; un dia mas, un dia mas, et cetera

Nu ik me ruim een maand op de Argentijnse aardbodem bevind beginnen de verschillen tussen verschillende plekken in Argentinië zichtbaar te worden. Reizend richting het noorden begint de mate langzaam uit het straatbeeld te verdwijnen. Op uitzondering van de toeristen-´verkooppunten´, waar de mates nog in overvloed te vinden zijn. Waarom is de mate hier niet zo populaire; zou het komen doordat het zonnetje hier hier beter zijn best doet, of is de mate juist verstoten door de cocabladeren? Het blijft me nog even een raadsel...

Mijn conclusie dat Argentinië ongelofelijk divers is had ik al eerder getrokken. Het ene moment sta je met je winteroutfit bij de gletsjer omgeven door enkele centimeters sneeuw, terwijl je daarvoor nog de regenboog bewonderde bij de subtropische watervallen en dan heb ik het nog niet eens over de mooie zonnige omgeving van de Andesgebergte rondom Salta; dit allemaal in (de winter van) Argentinië.

Elke stad heeft zijn eigen karakter en de Spaanse invloeden zijn in de ene stad duidelijker op te merken dan in de andere. De stad die na Mendoza op ons lijstje stond was Cordoba, een drukkere (studenten)stad waar kunst een belangrijke rol speelt. Na de afgelopen dagen aardig wat plattegronden bestudeerd te hebben was het dit keer een verademing dat Nico -heeft in Cordoba gestudeerd- ons de stad kon laten zien. Cordoba staat wereldwijd bekend om zijn galerijen en dus konden Elise en ik daar zeker niet aan ontsnappen. Om kunst en cultuur te gaan snuiven bezochten we onder andere de Museo Provincial de Bellas Artes Emilio Caraffa. Echt een aanrader; divers, indrukwekkend en speels.

Na twee dagen Cordoba vertrokken we weer verder noordwaarts, naar Salta. Het plan was vervolgens om enkele dagen in Salta te blijven en vanuit daar de zoutvlaktes van Uyuni (Bolivia) op te gaan. Tot Salta was de informatie schaars en tegenstrijdig als het ging om de route naar Uyuni. Verschillende opties kwamen beetje bij beetje binnen, de ene beter dan de andere. Uiteindelijk bleek het niet eenvoudig om samen de zoutvlaktes op te gaan wegens tijdsrestrictie en beperkte mogelijkheden om terug te keren naar Salta. Daarom was het plan opnieuw onderhevig aan een wijziging; mijn plan is nu om via Chili naar de zoutvlaktes te gaan. De tijd tikte door in Salta en voor we het wisten zaten we in deze stad al een kleine week. Maar nu moet ik ook wel zeggen, dat zowel de stad als de omgeving het meer dan waard is om iets meer tijd van onze reis te krijgen. Bovendien helpen de zonnestralen ook wel, om te beslissen hier enkele dagen langer te blijven.

De Spaanse invloeden zijn in deze stad duidelijker zichtbaar zijn, met name in de bouwstijl. Prachtige landschappen en knusse dorpjes omcirkelen Salta. De meest bijzondere berg in de omgeving ligt in Purmamarca; de berg met de zeven kleuren. Elke kleur staat voor een ecologische geschiedenis en in geen andere berg is de zoveel af te lezen. uno, dos, tres, cuatro, cinco, seis, siete, ocho, nueve...als ik mijn fantasie gebruik tel ik zelfs meer dan zeven kleuren want tinten lopen in elkaar over. De kleuren van de rotsen ontstaan door oxidatie van de verschillende mineralen in de bodem; mangaan geeft een paarse kleur, koper zorgt voor groen, klei is verantwoordelijk voor geel en afhankelijk van het ijzergehalte kleurt de rots in verschillende kleuren rood. Na het bezoekje aan de berg hebben we ook enkele kleine plaatsjes aangedaan; van Purmamarca tot Humuaca.

Na ruim zes dagen in en rondom Salta doorgebracht te hebben is Elise weer vertrokken richting Buenos Aires, waar haar vlucht ruim een week later weer richting Nederland gaat. De laatste avond samen in Salta hebben we op zijn Argentijns gevierd. Lokale muziek, een goede atmosfeer en een heerlijke steak waren de ingrediënten van La Casona del Molino!

De volgende dag besloot ik opnieuw iets van de omgeving van Salta te zien; de ander mooie route rondom Salta -die ik niet kon ontzien- was die richting Cachi. Zigzaggend de bergen door en wegdromen in een omgeving van cactusvelden en groene bergen. De cactussen in het Parque Nacional las Cordonas vertelde mij dat wij inmiddels een hoogte van 2000 tot 2500 meter bereikten. De reis vervolgde in de groene valley, waarna we ongeveer twee uur later aankwamen in Cachi. Een klein dorpje waar het zonnetje straalden. Vergeleken met Purmamarca of Humuaca had Cachi niet ontzettend veel te bieden. Alles draaide om de prachtige vallei die dag!

Opvallend is dat het noorden van dit zo diverse land begint beetje bij beetje meer overeenkomsten met Bolivia en Peru te krijgen. Niet geheel onlogisch, aangezien deze landen allemaal deel uitmaken van de andescultuur. Zelfs de Inca´s -die in Peru niet uit de geschiedenis weg te denken zijn- hebben ook in Argentinië een belangrijke rol gespeeld en hun sporen achter gelaten. Ook de kleurrijke dekens en kleding verschijnt hier in en rondom Salta en het weer begint om te slaan naar echte zomer. Oke, de hittegolf zoals in Nederland staat nog ver weg van de temperaturen hier.

Opmerkelijk is dat in welke stad in Argentinië je ook bent de naam van het centrale plein is met een grote kans te voorspellen. Zonder een blik op de plattegrond te werpen. Ofwel Plaza 9 of Julio, San Martin Plaza of Belgrano. Ook de creativiteit als het gaat om straatnamen is voor elke stad vrij beperkt. De verklaring ligt dicht bij de dag van vandaag; 9 juli. Tot 9 juli 1816 was Argentinië in handen van de Spanjaarden. Soldaat José de San Martin en Manuel Belgrano zijn de hoofdrolspelers als het gaat om de strijd tegen de Spaanse kolonisatie. De bevrijding van zowel Argentinië, Chili als Peru werd een feit door deze ´geschiedenisschrijvers´, met steun van de gauchos.

Wat betreft deze gebeurtenissen lijkt het alsof ik op de juiste tijd op de juiste plek ben. Allereerst vanwege de ´gaucho-optocht´. Aan het begin van ons verblijf in Salta (afgelopen zondag) waren Elise en ik namelijk aan het rondstruinen over een markt -het enige wat er zo ongeveer te doen was op die zondag- en op onze route terug werden we overdonderd door paarden, ruiters, en nog meer paarden. Gauchos zo bleek. Eens per jaar kwamen de gaucho-families die in en rondom Salta wonen gezamelijk naar Salta om daar zichzelf tentoon te stellen. Een andere grote happening verwachte ik op 9 juli, independence day. Om die reden besloot ik ook 9 juli nog in Argentinië te blijven en pas maandag richting Chili te vertrekken. Helaas, bleek de dag normaler dan verwacht. Het enige verschil met een gewone vrijdag was dat de uitgaansgelegenheid donderdagavond een stuk drukker was en dat de winkels vrijdag dicht waren. Oke, oke, hier en daar zag ik de oude klederdracht en er bleek heel vroeg die ochtend iets plaats te hebben gevonden...

Uiteraard is aankomende zondag gereserveerd om support te geven aan het Nederlandse team en hopelijk vind ik nog even tijd om een museum in te duiken, voordat ik maandag vertrek richting San Pedro de Atacama (Chili).

Besos!