Mams in Hong Kong

Als het gezellig is vliegt de tijd voorbij. Een bekende uitspraak die ik hier iedere keer maar weer ervaar. Inmiddels is mamma al weer op de Nederlandse aardbodem.
In Hong Kong heb ik de afgelopen week weer eens flink de toerist (met mamma) en gids tegelijk uitgehangen...

In vijf dagen hebben mams en ik wel zo'n beetje alle hoogtepunten van Hong Kong aangedaan: van de tram tot de minibus, hiking tot de EscalatorWalk in Soho, locaal eten op straat tot gezellige westerse restaurantjes, Universiteit tot Macau. Trouwens kon tijdens onze trip ook mijn laatste streep gezet worden door mijn to-do lijst. Deze streep bedekte de Big Buddha. Naast al de toeristen hotspots hebben we nog iets mee kunnen krijgen van het kerstleven in Hong Kong wat (zoals bijna alle dingen lijkt het wel) ook weer niet vergelijkbaar is met Nederland. In Nederland
zitten mensen gezellig met de familie thuis om gezamelijk te eten.

Hong Kong is anders!
Op kerstavond waren de straten in Hong Kong bezaaid met mensen zoals een koninginnedag in Amsterdam is...mensen-mensen-mensen overal om je heen! Op Eerste Kerstdag leek het weer een 'normale' dag: de winkels open, de bouw gaat door en natuurlijk weer net zo druk op straat. En tweede kerstdag, tjah die bestaat hier dus niet!

Niet alleen in Hong Kong heeft ons ' toeristenreisje' plaatsgevonden. Ook een dagje Macau stond op mijn programma. Beetje ronddwalen door de straten, en natuurlijk 's avond de casino-lichten bewonderen van het 'Las Vegas van Azie'. Dit vakantieoord voor Chinezen is populaire omdat het hier de enige plek is in China/Hong Kong waar het legaal is om te gokken (buiten de Horse racing in Hong Kong) en chinezen zijn toch wel echte risky-takers!
Maar Macau heeft meer; gezellige straatjes, toeristen hotspots en leuke achterwijkjes. Na een dag lekker in Macau rondgeslenterd te hebben zijn we met de ferry 's avonds weer terug gegaan naar Hong Kong.

Vrijdag heb ik mams afgezet op het vliegveld en ben ik op mijn weg terug naar mijn hall nog even een drankje gaan doen met Asher (Australie) die zich op dat moment op Nathan road bevond. Alle exchanges om me heen zijn inmiddels allemaal weer de wijde wereld in vertrokken: naar huis of op reis. Het einde van mijn Hong Kong avontuur komt nu toch echt steeds meer in zicht. Mijn kamer begint leger en leger te raken en afscheidjes zijn al voorbij of komen dichterbij. Gisteren had mijn Unit (18/F en 19/F) voor mij en James (Australie) een Farewall Party georganiseerd: Brazil Barbeque - internationaler kan het niet :)... Het komt echt dichtbij!

Morgen is het zover. Dan begint mijn Thailand-Laos-China-tripje!
Via deze website probeer ik jullie een beetje up-to-date te houden met mijn reisbelevenissen en ik ga proberen jullie ook zo nu en dan van een leuk plaatje op deze weblog te voorzien...

Een hele dikke knuffel...
...en een nog groter bedankje voor alle lieve kerstkaartje/mailtjes die ik van jullie allemaal gekregen heb!

xx

The End of University of Hong Kong

Bij deze verklaar ik dat mijn aftrap van mijn vakantie gisteren plaats gevonden heeft.

De laatste loodjes zijn voorbij en hopelijk ingekopt...
Deze loodjes waren wel iets zwaarder dan ze in Amsterdam zijn. Soms vroeg ik me ook wel eens af hoe ik het voor elkaar ging krijgen om alles in mijn hoofd te pompen voor de tentamens.
Dat niet alleen - ga de strijd maar eens aan met locals tijdens tentamen periodes (of misschien ook wel gedurende het semester) slaap inruilen voor studeren en elke vorm van een sociaal leven ontwijken.

Studeren aan de HKU is niet zomaar voor iedereen weggelegd hier. Alleen de top kan in de University of Hong Kong een plaatsje bemachtigen. Voor mainland studenten komt er zelfs nog bij dat ze eerst een jaar in China gestudeerd moeten hebben (met goede resultaten natuurlijk) voordat ze bij de HKU binnen kunnen komen. Om de concurrentiestrijd nog eens een extra impuls te geven werken ze met het welbekende curve-systeem. Dat betekent dus dat je medestudenten invloed hebben op jouw cijfers. Alleen de top van de curve krijgt een A.
Studenten nemen niet zomaar genoegen met een C (of een B), aangezien dit hun kansen op de arbeidsmarkt wel degelijker verkleint...

Het leven van een exchange bestaat natuurlijk uit veel meer dan strijden voor een A. Zo doet het leven hier van mij. Toch heb ik de laatste week behoorlijk ijverig aan mijn studie gezeten, in de hoop toch op zijn minst één Atje binnen te halen. Nu maar wishing, hoping en praying.....

Maar een exchange student zou een exchange student niet zijn als die toch nog een beetje geniet van alles wat reilt en zeilt in Hong Kong. Het bijna laatste puntje van mijn 'to-do-lijstje' kwam aan bod: THE Peak en op naar de peak met THE Peak Tram. Deze Tram is de steilste tram in d wereld en bestaat al vele jaren. Je raad het al, een echte attractie in Hong Kong. Schande dat ik dit pas na 4 maanden van mijn lijstje kon strepen dus.

Met een groep exchanges zijn we afgelopen weekend ook naar een balletvoorstelling geweest: The Nutcracker. Uit mezelf zou ik daar nou niet voor gezocht hebben - maar ik ben blij dat andere mensen met zulke goede ideeën komen. Werkelijk, alsof ik me in een sprookje bevond...tot ik me weer na de voorstelling realiseerde dat ik de volgende dag toch echt weer moest studeren voor mijn tentamen ;)..
Eigenlijk bevind ik me nu weer opnieuw in een sprookje: wow, een vakantie tot maar liefst 4 februari. Een bescheiden vreugdenfeestje hebben Jen en ik gisteren dan ook in Soho gevierd...

Maar toch bescheiden, want het einde van het semester aan de University of Hong Kong is toch wel een echt een tweestrijd. Dat de tentamens over zijn, betekent dus ook dat studeren aan de HKU ook verleden tijd is. EN hoewel studeren aan de University of Hong Kong soms wel aardig 'zwaar' kan zijn is het toch ontzettend gaaf en gezellig met de exchanges! *Snik*

Gelukkig is het eind voor mij nog niet inzicht om Hong Kong al te verlaten. Komende week ga ik eens lekker met mijn mams de toerist hier uithangen.


Uit betrouwbare bronnen heb ik begrepen dat het op dit moment wit is in Nederland. Hopelijk een witte kerst voor jullie. Eén ding is zeker: voor mij word het geen witte kerst. Stiekem hoop ik eigenlijk op gezellige zonnestraaltjes.
Ik wens jullie: HAPPY X-MAS!

Knuffel

Ienemienemutte....

Ienemienemutte, dertig dagen, meer dan tien verschillende landen, ienemienemutte waar ga ik belanden.... Singapore, Malaysië, China, Zuid-Korea, Thailand, Vietnam, Laos, Cambodja - en zelfs dat zijn nog niet eens alle landen die door kunnen gaan voor mijn 'mogelijke reisbestemmingen'. Azië heeft zoveel keus - maar mijn tijd is beperkt.

Dagen geleden zweefden deze landen door mijn hoofd en streden tegen elkaar om uitgekozen te worden voor mijn volgende reisplan. Maar inmiddels is de keus gemaakt en mijn ticket geboekt.
Zondag 30 december vlieg ik naar Bangkok - Thailand - en tref ik Anna (Duitsland). Drie dagen later zullen Thomas (US) en Hoe-Sen (Duitsland) zich bij ons reisgezelschap voegen en vertrekken we verder de Aziatische wereld in. Vanuit Bangkok reizen we op en steken vervolgens de grens van Laos over om een weekje rond te dwarrelen in het onbekende Laos. De planning is om via Laos weer de grens over te gaan en Zuid-China in te gaan. Vanuit China reizen we terug in de richting van Hong Kong. Zodra de datum op 27 of 28 januari is aangekomen vertrek ik terug met de nachttrein naar Hong Kong - waar ik me dan ook mag bevinden in China. Gedetailleerde locaties kan ik niet geven - omdat dat ook voor mij nog één grote verassing blijft...
Kortom: Hong Kong-Thailand-Laos-China-Hong Kong

Trouwens, er is meer intercontinentaal nieuws: Mams komt me opzoeken met kerst in Hong Kong.. Nadat ze twee weken in China rondgestruind zal hebben komt ze in 6 dagen Hong Kong ontdekken - dus toeristengedrag in Hong Kong vindt komende maand ook nog plaats..

Mochten er Do en Don'ts in jullie hoofd ergens verstopt zitten die betrekking hebben op Thailand, Laos, China of Hong Kong - stuur ze richting Hong Kong!

Liefs, Marion

Ps. Al jullie lieve berichtjes - en pepernoten ;) - maken me blij! Thanks..

December op de Kalender!

Inmiddels is het al weer december op de kalender.
Nog 3 nachtjes en Sint loopt over alle daken,
om lieve kinderen blij te maken;
schoentjes vol cadeautjes, pepernoten en marsepein,
het mag een echte Nederlandse traditie zijn.

Nederlands, dat is het zeker! Zo Nederlands dat ik zelfs hier in de winkels, bakkers of waar dan ook geen pepernoten te vinden zijn. Dus eet er allemaal maar eentje extra voor mij!

Afgelopen weken werd het toch echt eens tijd om aan mijn 'Wat ik nog wil doen in Hong Kong' lijstje te gaan werken. Theoretisch zou ik dit lijstje al lang vol vinkjes kunnen hebben - maar je weet hoe dat gaat - 'nog genoeg tijd om te doen' denk je iedere keer -- totdat je ineens beseft dat je toch echt nog maar 30 dagen in Hong Kong bevindt. Dat moment kwam bij mij dus vorige week. Dus ben ik actief op pad gegaan om te kunnen strepen.

Mijn eerste streep kon ik zetten door 'the new territories bezoeken'. The new territories is een deel van Hong Kong wat meer noordelijk ligt en wordt vaak gezien als een meer rustig deel van Hong Kong. Sherin (uit Maleisië), floormate, heeft afgelopen 5 jaar in de new territories (in Sha Tin) -waar haar ouders nu ook wonen- op een international school gezeten. Elke zondag gaat ze daar nog naar een kerkviering met al haar highschool vrienden en daarna lunchen. Ze nodigde mij uit om twee weken geleden - toen ze zelf ook zou optreden (zang)- mee te gaan. De viering was één grote entertainment vol muziek en gezelligheid en de lunch was zelfs nog meer dan dat. De sfeer op zo'n school of tussen internationale studenten is net een wereld van exchanges bij elkaar. Grote gezelligheid en openheid..
Nog geen week later bevond ik me weer in Sha Tin. Youjung (uit Thailand) -floormate-, Sherin en ik zijn naar Sherin's highschool geweest, omdat daar een internationale markt was. Toen ik door de school liep had ik echt het gevoel dat ik niet meer in Hong Kong was. De school is toch wel een aardige afspiegeling van een westerse school - waar de blanke gezichten ook in de meerderheid zijn. Ik voelde me er meer dan thuis - maar eigenlijk geldt dat voor heel Hong Kong wel..

Mijn tweede streep kon ik zetten door 'Horse Racing'. HongKongers zijn gek op gokken. Dat had ik in Macau -het gokkers-Mekka van Azië- al ontdenkt in mijn eerste week... Maar dat werd me wederom maar weer al te goed duidelijk in Happy Valley - het oord waar de races gehouden worden. Aparte krantjes bestaan er voor de statistieken van de paarden, waar je op in kan zetten, en deze krantjes worden dan ook zo doorgespit alsof het studieboeken zijn. Na een korte blik genomen te hebben in de statistieken dacht ik maar eens een gok te nemen. Als mijn paard op nummer 1, 2 of 3 zou komen zat ik goed -- maar helaas. Kwam het omdat ik gewoon ongeluk heb in gokken - omdat ik niet de chinese kranten vol met statistieken bestudeerd had als een studieboek - of omdat mijn paard zijn dag niet had?

Het meest hilarische van afgelopen week vond afgelopen maandag denk ik wel plaats - onder de naam 'Superpass diner'. Een traditie van HongKongU. Competitief dat het hier is - gaat bijna iedereen wel voor een A of een B. Maar hoe doe je dat? Mijn advies is studeren - studeren - studeren - zoals de chinese gokkers de krantjes vol paarden statistieken doornemen. Aan de University of Hong Kong hebben ze daar nog een toevoeging op...: Cutting the Piglet.
Kun jij het biggetje (of het deel wat je voor je neus hebt liggen) in één keer doorhakken -dus zonder je bijl van het biggetje te halen- dan ben jij verzekerd van een superpass. Dus dat betekent je examens halen met een gemiddelde van een B of hoger.
Op het moment dat het mes op de big zat maar het niet helemaal doorgehakt was sprongen alle jongens richting de tafel om je te helpen het door te hakken zonder het mes van de big af te halen... Ik constateer hier een sterk verband tussen kracht en een superpass - volgens deze traditie! Een simpele studie zal deze relatie waarschijnlijk snel genoeg onderuithalen - maar tradities zijn tradities en tradities zijn herinneringswaardig!

Afgelopen woensdag was het Youjung's verjaardag. Verjaardagen zijn hier in overvloed. Best raar eigenlijk - want iedereen is toch maar 1x per jaar jarig ;)! In Lan Kwai Fung een drankje gedronken op Youjungs verjaardag. Tegelijkertijd had ik kennis gemaakt met DE grote escalator straat in Soho - dit is de langste straat met roltrappen in de Wereld.. Samen met Sherin heb ik een klein voorproefje genomen op deze trappenlopers - maar afgelopen zaterdag mocht ik de streep dan echt zetten. Na met Thomas (US) in Soho gegeten te hebben zijn we naar de start gelopen van onze roltrappentocht. Maar liefst 20 minuten hebben wij van deze automatische vervoerstraat gebruik gemaakt om het einde te bereiken. Aangezien de roltrappen alleen maar de heuvel op gaan - hebben we toch echt zelf de stappen moeten zetten op de trappen om weer van de heuvel af te komen.


Na de escalator tour vrijdag was het tijd voor inside amusement. Clubbing in Lan Kwai Fung - een zeer geslaagde avond. De volgende ochtend kostte het me toch wel echt wat moeite om mijn bed uit te komen voor een college - verklaring: een college op zaterdag om half 10! Maar gedisciplineerd als ik was heb ik alles bij elkaar geraapt om toch richting HongKongU te lopen. Na de college heb ik er alle energie uitgegooid in mijn U-team hockeywedstrijd. De eerste wedstrijd en tegelijkertijd de laatste voor mij - tegen Highschool uit Singapore. Onze teamkwaliteit werden in deze wedstrijd voor de eerste keer getest en dat verklaarde dan ook wel deels ons verlies. Wow - ik kan niet wachten tot zaalhockey weer in Amsterdam!

Zaterdagavond was een groot Fins kinderfeestje. Wist jij dat Nokia van Finland kwam? Of wist jij dat het echt kerstverhaal niet uit Amerika is - maar uit Finland? Of heb je wel eens proberen finse woorden op een finse manier uit te spreken? Fins gegeten? Waarschijnlijk heb je niet alle vragen met 'ja' kunnen beantwoorden. Net zoals ik het had geantwoord - voor dit feest. Maar nu ben ik van meer dan alles op de hoogte... Entertainment op zijn hoogtepunt inclusief hoog bezoek van Santa Claus!

De strepen zijn gezet en nog enkele to-do dingen zijn nog niet voorzien van een streep. Eén ding is zeker - daar komt ook een streep nog door. Maar eerst studeren komende week - want volgende week starten te finals......

(Kusje) Marion

Hong Kong en het Studentenleven

In Nederland is het Studentenleven vooral een off-campus leven. Praktisch gezien bevind je je alleen rondom de universiteit als je colleges hebt. Soms dan zelfs bevind je je eigenlijk ergens anders dan waar je je zou moeten bevinden. Als ik de uren zou moeten tellen per week denk ik dat ik op een kleine 20 uur uit kom, maximaal.

Als ik de uren in Hong Kong aan de universiteit zou tellen kom ik misschien wel op 40 uur uit. Het Hong Kongse studenten leven is vaak echt een on-campus leven. De meeste studenten leven allemaal in een Hall en onlosmakelijk ben je dus al meer verbonden met de universiteit. Daarnaast is koffiemeeten in Starbucks (sinds Starbucks in mijn leven is gekomen lus ik koffie - dus Coffee Compagnie in Amsterdam; Maartje, Liane, Marije, Judith, Jael?), studeren in de bieb, 's avonds eten op de Universiteit en chillen of films kijken in de GlobalLounge is bijna een ritueel hier in Hong Kong. Soms lijkt de universiteit wel een leerinstituut en entertainmentbedrijf tegelijk :)..

Sport en veel andere activiteiten zijn vaak allemaal op een of andere manier gelinked aan de Universiteit. Om maar een greep te doen; hockeyen in het Universiteitsteam, Europees Filmfestival, zwemmen in het buitenzwembad van de Universiteit, gratis dokterbezoek op campus etc. De faciliteiten van deze universiteit zijn echt niet voorstelbaar in Nederland. Student zijn aan de HKU is luxe! Maar goed daar staat natuurlijk iets tegenover - studeren, studeren en nog eens studeren.

In de colleges en op de campus heerst echt een studiecultuur. Veel mensen zie je overal om je heen werken aan essays en studeren. Hoewel je de exchanges vaak meer ziet koffie leuten en ontduiken aan colleges zijn de meeste locals erg actief in de studie. Soms hangt er ook een competatieve sfeer als je je tussen de locals bevind. Aan een exchange is het eigenlijk niet meer dan normaal te vragen 'hoe ging je mid-term - wat had je?'. Maar die vraag is taboe als je je richt tot lokale studenten. En als je het doet krijg je vaak een antwoord van 'Was wel oké OF Daar heb ik het liever niet over'. Dus dan weet je het wel - vraag maar niet door - antwoord krijg je toch niet.

Zoals ik de universiteit in Amsterdam met vrijheid vergelijk - ontbreekt hier bijna elke vorm van vrijheid. Tutorials zijn vaak verplicht (inclusief aanwezigheidlijst), homework of wekelijkse assignment, mid-terms en verschillende essays beperken je vrijheid van studeren hier in grote mate. Zelfs in de Hall is je eigen regels maken (lees; vrijheid hebben) ook niet altijd even makkelijk: je moet je iedere keer in- en uitchecken met je studentenpas en na 11 uur is het niet meer toegestaan bezoek op je kamer te hebben. En regels zijn regels hier...

Nog 3 weken - dan staan de final exams al weer voor de deur!
Maar tot die tijd probeer ik nog lekker de vrijheid op te zoeken....

Kusje,
Marion

Het Hong Kongse Leven!

Mijn volgende agenda bladzijde is weer omgeslagen, dus dat betekent weer een update op het avonturenweb. Al zijn er honderden andere dingen te doen - of ligt het studiewerk op me te wachten - mijn weblog staat dringend vooraan weer in de rij.

Twee dingen kan ik doen; mijn agenda bladzijden weer terug tevoorschijn halen en wat willekeurige momenten belichten of de manier van leven in Hong Kong beschrijven met hier en daar speciaal voor jullie wat exclusieve weetjes. Ik besluit voor keuze twee te gaan en hopelijk is dit representatief voor de uitkomst van een mogelijke poll tussen deze twee keuzes.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; Hong Kong is Hong Kong en geen China. Oke, officieel is het China maar met een grote uitzonding op de regel. 10 jaar geleden is deze voormalig Britse kroonkolonie terug in handen van China gegeven. Sinds de teruggave heeft Hong Kong de status van Speciale Administratieve Regio. Dit houdt in dat in de meeste opzichten Hong Kong autonoom is. Ondanks dat Hong Kong officieel dus wel China is wil ik het absoluut geen China noemen. Deze mening deel ik met vele andere. Probeer eens tegen een Hong Konger in hart en nieren te zeggen dat hij in een deel van China leeft. Dat zal hij/zij je niet in dank afnemen. Vervolgens kun je opsommingen krijgen van; eigen wet, eigen vlag, eigen munteenheid, eigen taal, eigen paspoort en ga zo nog maar een paar minuten door....
Soms vraag ik me wel eens af hoe dat over 40 jaar moet...
Hong Kong en China als één land; voor mij onvoorstelbaar!

Hong Kong - een stad waar duidelijk zichtbaar is dat het land beperkt is en mensen in overvloed. Niet verbazingwekkend eigenlijk dan dat gebouwen meters de lucht in reizen. Dat kinderen sporten op daken van scholen en tennisvelden / zwembaden vaak ook op hogere verdiepingen te vinden zijn. Dat je vaak al van geluk mag spreken als je een appartement met meer dan 2 kamers hebt. Vraag dan maar niet wat de maandprijs is - want Hong Kong staat met de huisvestigingsprijzen ergens bovenaan de hele wereld.

Vaak wordt Hong Kong een 24/7 stad genoemd. Voor sommige delen van Hong Kong is dat waar - maar natuurlijk zijn er ook wijken die aardig uitgestorven zijn na sluitingstijd. Ach, sluitingstijd is hier dan ook niet 6 maar vaak 10 of 11 uur. De werkweek hier is dus wel even wat zwaarder dan in Nederland. Mocht je dus ooit nog eens beslissen een baan in Hong Kong te nemen; vergeet dan niet dat ze in Hong Kong dagen hebben van wel 9 uur, dat overwerken een welbekend fenomeen is en dat de zaterdag hier dus geen vrije dag is. Echt werken!

Trouwens niet alleen de werkdruk ligt hier wel iets hoger - ook de manier van communicatie of groepwerk en regels is hier wel even aanpassen. Communiceren en groepwerk is zeker niet de sterkste kant van Hong Kongers en lang niet altijd efficient. Over kleine ienemieniepunten volgen vaak al lang urenlange discussies en to-the-point komen is hier zeer zeldzaam.
Misschien ligt het in het karakter van de Hong Kongers- want na een 3 maandelijkse lang durende observatie ben ik er toch wel achter gekomen dat de Hong Kongse mensen niet de meest sociale wezens op aarde zijn en dat openheid ook aardig ver te zoeken is soms. Als je op de markt loopt is sorrie soms al te veel moeite en stoten ze je dus gewoon makkelijk aan de kant. Zelfs de jongen kindjes kunnen er al aardig wat van. Nu kan ik natuurlijk niet generaliseren en ben ik ook wel uitzonderingsgevallen tegengekomen - maar over het algemeen zijn het niet de 'makkelijkste' mensen op aarde..

Dan de regels - die overtreedt je niet in Hong Kong - want regels zijn regels. Een kleine uitzondering op de regel - of noem het maar flexibel zijn- dat komt in Hong Kong weinig voor. Misschien dat ik dit maar met een voorbeeld moet illustreren. Zaterdagavond gingen we met een groep exchanges naar de film - een film waar je ouder dan 18 voor moest zijn; Lust, Caution. Aan de kaartverkoop wilde ze bewijs hebben dat we ouder dan 18 waren. Damn, had ik nu net mijn paspoort vergeten mee te nemen. Maar creatief als ik was een andere oplossing; mijn universiteitspas (met foto) en mijn verzekeringspas samen lieten (1) mijn foto (2) mijn naam en (3) mijn geboortedatum zien. Genoeg dus, dus ik mocht mijn kaartje kopen olé! Maar de pret hield op toen ik bij de kaartjescontrole kwam. Nogmaals werd dezelfde eis gesteld dus daar doken mijn 2 pasjes weer op. Helaas dit keer zonder succes. 'Sorrie dit is geen legaal document' zei de man. Wat? Geen legaal document - bel mijn verzekeringsbedrijf maar op en de universiteit zei ik. Met een beetje logica kun je de (legale) pasjes combineren en heb je (1) mijn foto, (2) mijn naam en (3) mijn geboortenaam. Bovendien, zie ik er niet ouder uit dan 18? Na 10 minuten werd wat rondgebeld en hadden ze een uitzondering. Wat een uitzondering, voor Hong Kongse mensen? Jah, maar eentje waar wel weer iets aan verbonden was. Ik moest alle verantwoordig nemen - dus mocht er iemand komen controleren en mij eruit pakken - dan was het mijn probleem. EN hij moest een kopie hebben - een kopie van mijn pasjes? Why?....
Maar goed oke- 10 minuten later, na ook nog eens mijn camera ingeleverd te moeten hebben - zat ik toch in de film. 10 minuten gemist van de film - maar ach de film duurde nog wel 150 minuten en bovendien ik had me door de Hong Kongse regels weten te sneaken....en Hong Kongse regels, dat zijn pas ECHTE regels!

Hogere werkdruk, minder 'openheid', Hong Kongse regels - oftwel bekend als HET Hong Kongse systeem onder al the exchanges- je raakt er aan gewend. En soms betrap ik mezelf er zelfs op dat je je ook 'Hong Kongs' gedraagd. Zelfs het studentenleven wat ik nu hier beleef is totaal niet te vergelijken is als met hetgene wat ik in Amsterdam beleefde (zie volgende blog). Werelden van verschil. Hoewel sommige verschillen dan misschien wel eens negatief uit kunnen pakken - zijn er nog veel meer verschillen, die meer dan positief uitpakken!

Er Op Los Hong Kongen

Nog steeds Hong Kong ik er op los...
Nu vraag je je misschien af wat 'er op los Hong Kongen' is. Ik kan je vertellen dat het eigenlijk hetzelfde is als 'er op los Amsterdammen' als je in Amsterdam woont. Maar word je daar wijzer van? Nee. 'Ben eens duidelijk, daar worden we wijzer van' - dat zei ik in je gedachten zweven. Daar heb je dan eigenlijk ook wel gelijk in.

Eigenlijk komt het er op neer dat mijn leven in Hong Kong weer lekker zijn gangetje gaat. Dus een leven van colleges, studieactiviteiten, wekelijkse hockeytraining, met vrienden eten en nog steeds alle uithoeken van Hong Kong bezoeken. Omdat dat gangetje wel loopt - sla ik dat even over en kom ik uit op de 'bijzondere' activiteiten van afgelopen week.

Hoera, het begon meteen met een feest. Anna was namelijk jarig - en jarig zijn moet gevierd worden. Ik kan je vertellen dat jarig zijn op exchange een feest geeft! Dus zo ook het feest van Anna - in the 'Red Bar' op een dak van een shoppingmall. Lang zal ze leven - hieperdepiep Hoera!

De woensdag was het tijd voor locaal eten. Dat betekent je loopt door een locale straat en zoekt naar een restaurant met totaal geen ambiance. Verder chopsticks op tafel, een kan met thee en saaie witte tafels en de keuken die niet de 'Smaakpolitie' keuring zou komen. Daar hadden Joke, Anna, Kristin en ik behoefte aan. Volgens mij heb ik er wel de prijs voor moeten betalen, door vervolgens een paar dagen een maag te hebben die een klein beetje van streek was, maar desondanks was het de moeite waard. Verbazingwekkend konden ze de bestelling opnemen in het Engels... Want het was ons toch al heel snel duidelijk dat er weinig tot geen internationale studenten daar over de vloer kwamen.
Ik raad het iedereen aan - want lokaler kan het niet :). Het uitzicht wil ik jullie dan ook niet weerhouden. Dus mocht je ooit nog eens in Hong Kong komen - dan kun je het terugvinden ;).. owja, Queensroad!

De vrijdag zou de 'Nederlandse dag' moeten worden. Niet dat ik er echt behoefte aan had - in de zin dat ik het Chinese eten helemaal beu was (nee helemaal niet) of dat ik mijn Nederlands moest blijven trainen of dat ik echt zin in een kroket had. Maar zeg nou zelf soms speelt dat nationaliteitsgevoel wel eens op als je met zoveel Nederlanders bent EN er heel toevallig een Nederlandse beurs ergens in Hong Kong is (of eigenlijk had moeten zijn) EN er een Nederlandse film gedraaid wordt op de universiteit. Al die factoren samen sporen je toch wel aan om je nationaliteit weer eens naar boven te halen. Daar stonden we dan - Shari, Krit, Joke en ik - klaar voor vertrek naar de beurs. Maar (de grote Maar) de beurs was er niet meer. Alleen de molen stond er nog. Eén ding hadden we echter wel - Hollandsche drop... Dankje mama!
Dus een half uur later zaten we weer in de universiteits aula met een bord rijst en curry in Aziatische stijl. En eigenlijk had ik daar meer behoefte aan dan een kroket.
Natuurlijk hadden we nog wel de Nederlandse film; Offscreen. Onze vertegenwoordiging kon daar natuurlijk niet ontbreken .... Na de film ben ik samen met Jen en Kristin een drankje gaan doen in Hong Kong's uitgaansarea Lan Kwai Fung. En zoals het hoort, een Hong Kongse afsluiter - een live concert in het Kantonees van de groep 'My little Airport'.

Het weekend was rieleksen, rieleksen, dubbel rieleksen en vooral veel slapen. Zoals de week begonnen was met een verjaardagsfeestje, sloot de week zich weer af met een verjaardagsfeestje van Zaira (een internationale studente uit India)...Een feestje inclusief internationale verjaardagsliedjes, felicitaties en verjaardagsgewoontes!

Tot aan hier is het kopje universiteit een beetje ondergeschikt. Het zou onterecht zijn in deze blog als ik hier niet een paar regels aan zou wijden. Er is namelijk iets wat ik graag even wil delen. Afgelopen week is de nieuwe Wereld Universiteits Ranking weer gepubliceerd.
De University of Hong Kong -mijn studiehaven op dit moment- bevindt zich op nummer ACHTTIEN van de wereld! Wat ben ik toch weer een geluksvogel om hier te mogen studeren!

Over universiteiten gesproken. Vandaag was er hoogbezoek aan de HKU. De School of Business van de Universiteit van Amsterdam -mijn thuisstudiehaven- kwam namelijk een bezoekje brengen aan de University of Hong Kong. Op dit moment is de School of Business allerlei directe exchange programma's aan het organiseren tussen de economie faculteit in Amsterdam en economie faculteiten in universiteiten in China, Vietnam en Hong Kong - waaronder de faculteit waar ik op dit moment bevind aan de HKU. Dus was ik de aangewezen persoon om al mijn ervaringen te delen...en die zijn meer dan positief.
Zo positief....dat ik er nog even niet aan wil denken om terug naar die Niederlanden te keren..

Maar missen doe ik jullie wel..
Daarom deze keer een extra dikke knuffel!

Mid-Terms & Enjoy Hong Kong

Mijn terugkomst in Hong Kong heeft mij weer even met de neus op de feiten gedrukt. De mid-terms die voor die week op mijn programma stonden hebben mijn discipline weer even uit de kast gehaald. Precies de afgelopen twee weken was ik weer aardig vertegenwoordigd in de bieb - of op mijn kamer met mijn boeken onder mijn neus...

Tijdens de 4 mid-terms hebben ze mijn kennis aardig getest afgelopen twee weken; Economic Development of China, Putonghua Pinyin schrijven, Games & Decisions, en Asian Financial Insitutions. Deze tentamens zijn wel aardig te vergelijken met die in Nederland - behalve dat ze hier wel erg van tijdsdruk houden...

Overigens is me al wel opgevallen dat Hong Kongse mensen van 'blokken' houden. Blokken in de zin van - letterlijk alles uit het hoofd leren. Maar als je ze dan vraagt wat het betekent of hoe ze het moeten toepassen... hmzz.. dan wordt het moeilijk! Tentamens kunnen hier dan ook wat meer theoretisch dan praktisch zijn - tenzij je echt een 'bereken vak' hebt.

Naast de Mid-Terms stonden afgelopen week ook 2 presentaties op de planning. Presentaties zijn hier een vrij normale zaak - volgende week mag ik weer :). Moet eerlijk zeggen dat hoe meer je er hebt - hoe leuker het begint te worden - en yep dat meen ik serieus.

De locale studenten hebben echt een hekel aan presentaties. De skills voor presentaties zijn vaak ook op een lager niveau dan internationale studenten. Verbazingwekkend eigenlijk - want hier heb je een overdosis aan presentaties. 'Bijna voorlezen' - en powerpointslides met heel verhalen is een welbekend fenomeen hier onder de locale studenten...

Maar er was meer - Putongua (Chinees - Manderijn)! Naast mijn schrijftest moest ik dialogen opnemen. Lekker Chinees tegen je computer brullen - die het vervolgens voor je opneemt - zodat jij via het world wijde web de docent kan verblijden met jouw Chinees als attachment.

Als je niet verder van hierboven hebt gelezen zou je denken dat ik alleen maar bezig was met studeren de laatste twee weken. Gedeeltelijk was dat ook waar - aangezien de werklast hier helaas toch wel iets hoger ligt dan Amsterdam. Maar er was ook gezelligheid. Sebastiaan was inmiddels ook al weer dikke 1,5 maand in Azië aan het reizen - en belandde 2 weken geleden in Metropool Hong Kong voor zijn vertrek terug naar Nederland. Die maandag zijn we op de HKU gaan eten en heb we reisverhalen uitgewisseld. Jeetje er is zoveel te zien hier! Dinsdag hebben Sebas en ik samen met iemand die hij kende van zijn reis in Mongolië gegeten. En drankje na!

De welbekende High-Table-Dinner! Vrijdag 26 december, en natuurlijk was iedereen weer van de partij! Daar kom je zomaar niet onderuit ;).. Een goed moment om iedereen op je verdieping weer eens gezellig te spreken... Maar wel zachtjes praten hé - want het is en blijft een serieus evenement!

*Schrik* *31 Oktober
O, tijd voor Halloween! Eigenlijk nooit verwacht dat Halloween hier gevierd werd, en al helemaal niet zo groot. Maar het was groot - met looproutes en politie-aanwijzingen. ZOveel mensen bij elkaar. Lan Kwai Fung was meer gevuld dan Amsterdam met Koninginnedag. Maar eigenlijk ook niet zo moeilijk als je al die mensen uit de wolkenkrabbers haalt en op straat zet. Samen met Anski en Diana gingen wij de straten van Lan Kwai Fung ook eens bang maken. Totally dressed up! We waren nogal populaire bij de mensen met de camera. Het was alsof we filmsterren in Hollywood waren. Klik, Klik, Flits, Cheese, Klik, Flits... Onder locale mensen was het verkleedpartijtje ver te zoeken - maar bewapend met een camera waren ze in ieder geval wel allemaal......

Gisteren was het weer eens tijd voor uitgaan op zijn grootst. Een exchange party - van exchanges voor exchanges. Werkelijk één groot succes. Als je alle exchanges bij elkaar stopt met gratis drank is de succesfactor erg voor de hand liggend. Trouwens over de succesfactor van het feestje gesproken, nog een geheimpje: de DJ kwam uit Nederland.

Helaas, trommelde de wekker mij vannochtend weer mijn bed uit. Ik had immers beloofd mee te spelen in het faculteitsteam voor Basketbal. Sinds de gymlessen op de middelbare school had ik geen Basketbal meer aangeraakt - maar waarom ook niet meedoen dacht ik toen ze me opbelde.... Nog leuker werd het toen ik hoorde dat Sherin, een meisje van mijn verdieping, ook mee zou doen. Jippie, gewonnen!

Tot de volgende blog in mijn avonturenweb!

Zàijiàn hé ài!

Goedemorgen Beijing

Geschreeuw in de trein; een levende wekker. Klokslag 6 uur. Over nog geen uur zouden we het treinstation van Beijing bereiken - het tweede deel van onze trip. In de trein was de voorstudie voor deze stad begonnen en een to-do-lijst was klaar het moment dat we de stad instapte.

Gepakt met onze backbacks zijn we een uur later de straten in gestruint, opzoek naar ons hostel. In de metro beseften we ons al snel dat het niet de beste tijd was om de metro te nemen - half 8 dus spitsuur. Jeetje, zoals je je kleren in je tas pakt terugkomend van vakantie (te weinig ruimte) zo denken zij over de manier van de metro volstuwen. Gezellig en warmtevol hebben wij onze reis voortgezet tot onze stop en zijn naar ons hostel gelopen. Dit hostels overtreft alle hostels waar ik tot nu toe ben geweest. Dan heb ik het niet over luxe, maar over sfeer. Het hostel heeft dezelfde bouwstijl als de locale huizen, genaamd Hutong. Allerlei 'wonings' liggen rondom 1 of enkele open pleintjes. Echt geweldig.

Dan heb ik het over de locatie van het hostel nog niet gehad. Na een dik kwartier lopen bevonden we ons midden tussen de kleine straatjes en locale marktjes. Dit is misschien wel het meest fascinerend in deze steden; het straatleven. Zodra je wat van de drukkere wegen afgaat kom je meteen in de echte 'dorpse locale' straatjes. Kindjes komen naar buiten en zeggen 'hello' en iedereen probeert, ook al kunnen ze geen Engels, een praatje met ons te maken. Uren kan ik hier doelloos rondhangen en me alleen al vermaken met het observeren.

Maar Beijing is groot -groter dan de buurtwijkjes en ook groter dan ik me ooit had voorgesteld- en ik wilde meer zien. Dus zijn we de locale straatjes afgegaan om de 'hotspots' te bezoeken. We zijn begonnen met het Landhuis van prins Gong. Vanuit daar hebben we een eigen geimproviseerde route naar het Bei Hai park gemaakt. Alleen in het park kun je al dagen rondhangen..., maar wij hadden 6 dagen in Beijing en een To Do lijst die aardig wat puntjes bevatte. Dus op naar de volgende 'attractie' - Jin Shan Park. Dit park grensde aan de Verboden Stad en de gelegen berg in het park gaf ons de kans om vast op te warmen voor de klim op de Great Wall a.k.a. De Chinese muur en vast een nieuwsgierigheid te wekken voor het Paleismuseum (De Verboden Stad). Beide is aardig gelukt - kan ik achteraf zeggen!
Vanuit deze locatie werd het tijd om onze maagjes te vullen, met het traditionele Beijingse eten; Peking Duck... Maar niet voordat we door een Chinese studenten aangehouden werden om haar collectie Calligraphy (Chinese schilderkunst) te bekijken. Vol trots kwamen wij met onze Chinese naam in Calligraphy de kamer uit, op naar de Peking Duck.

Je hebt ook wel eens cash nodig als je op vakantie gaat, dus dan maar naar de pinautomaat. Ik kan niet zeggen dat ik me ooit onveilig heb gevoeld rondom deze 'cashmaker' maar die avond voelde ik me wel topsafe. Geconcentreerd was ik bezig met alle bedragen totdat ik Anna en Kristin ineens hoor lachen. Dit wekt mijn nieuwsgierigheid. Ik kijk om en zie ineens wel 8 soldaatjes daar staan met geweren en een geldbusje. Ze kwamen het cash van de bank ophalen. De soldaatjes waren aardig getraind want het moment dat het geld in de wagen was huppelde ze in een gelijk ritme achter elkaar de bus weer in. Bizar!

De volgende dag was DE grote dag. Iets waar ik al lang naar uitgekeken had. De Chinese Muur; niet van een documentaire, niet van de televisie, niet van postkaarten of foto's maar in real life. Na een 4 uurdurende trip kwamen we daar aan. Toen ik uit te bus stapte zag ik allemaal getrainde en professioneel geklede hikers. Stond ik daar in mijn dagelijkse sloffie en mijn all stars. Ach, het is maar de muur ;). In totaal heb ik 10000 meter op de muur doorgebracht en veel voetdrukken achtergelaten. Ondanks het maar een dikke 10 kilometer is ben je toch wel 4 uur zoet. Tjah bergen maken het nou eenmaal niet makkelijk - maar het uitzicht wel mooier! De tocht was van JinShanLing tot aan Simatai. Dat betekende dat we tijdens de trip een provinciale grens passeerde. Gelukkig waren we tijdens de trip niet omsingeld door een overvloed aan toeristen. De zon straalde en het uitzicht was echt AMAZING! Sommige delen van de muur waren bijna een survivaltocht, doordat delen afgebroken waren of bijna onbegaanbaar. Deze ervaring staat in mijn geheugen gegrift met watervaste stift, jeetje wat gaaf. Voor ieder onder ons die deze trip nog ooit gaat maken, wat ik meer dan aanraden kan, je All Stars brengen je er doorheen - no need for hiking shoes ;)...

Na een lange nachtrust was het weer tijd om te kunnen strepen op de to-do-list in Beijing zelf. Vandaag stond de Verboden stad op het programma en de Temple of Heaven. De Verboden Stad is groot- om wat meer gedetailleerd te zijn; rond de 0,9 bij 0,7 kilometer. Kun jij je al voorstellen dat dat jouw thuis is? Geeft mij maar een kleinere woning en alle vrijheid om te reizen :)..
Nadat we naar de Verboden stad waren geweest en al enkele dagen door Beijing slenterde was ik er al wel achter dat alles groot op zijn grootst was. Maar verbaasde ik me weer over de grootte toen we bij de Temple of Heaven aankwamen. Je zou denken; 1 tempel - namelijk de temple of heaven. Fout! Het was dus zeker de moeite waard weer de andere uithoek van de stad te bezoeken voor deze Temple(s) of Heaven.
's Avonds hebben we rondgehangen in een grote shoppingmall. Afdingen is niet zo moeilijk hier, aangezien ze in één 'straat' op zijn minst 3x dezelfde dingen verkochten. Overigens vooral 'fake' aangezien China toch wel de faK(e)ING is!

Vrijdag was uitgeroepen tot onze 'Biking'dag. De biking kriebels beginnen toch wel de overhand te krijgen na al 7 dagen in Shanghai en Beijing rond te hangen zonder op het zadel de stad te verkennen. Vrijdag kon ik me helemaal uitleven. Fietsen in Amsterdam is soms al een uitdaging, maar fietsen in Beijing is een dubbele uitdaging. Soms moet je je werkelijk tussen de auto's doormanuvreren op een 4-baanse weg, die bij ons overigens door zou gaan voor een autoweg of tewel bijna-snelweg. Lekker rondje om de verboden stad en uitkomend in de kleine Hutongsteegjes. Succes gegarandeerd!
De afsluiter van deze dag was in het Beijingse uitgaansleven - luisterend naar Chinese teksten... Uitgaan op zijn Chinees!

Zaterdag was een hosteldagje voor mij, om wat aandacht aan mijn kennis te besteden en mijn vak 'Economic Development of China' te bestuderen. Hoe toepasselijk in China ;)...
's Avonds zijn we er op uitgetrokken naar een Chinese show; een mix van Chinese Opera, Kung Fu, Chinese dance en typische Cabaret (overigens voor ons onbegrijpbaar). China is totaal niet vergelijkbaar met enig westers land in haar cultuur. Het blijft me verbazen hoe anders het is, en vooral hoe gaaf anders het is.

De volgende ochtend stonden we vroeg op om nog van onze goude uurtjes in China gebruik te maken. Anna en ik zijn vertrokken naar de Olympische Area en Kristin ging opzoek naar haar laatste kledingstukjes in een Shoppingmall. De Olympische Area is groot (ook niet anders dan verwacht) en nog vol in de maak. Maar hopelijk laten we onze Olympische helden niet concurreren op de hoeveel vervuiling die ze aan kunnen - en is verbetering van de lucht mogelijk in het komende jaar. Ik werd immers goed opgeslokt door de vervuilingslucht.

Vier uur. Klaar op het vliegveld voor vertrek. Shenzhen airline, nooit eerder van gehoord? Vast niet, maar het is een aanrader. Een vlucht inclusief entertainment. Ik heb me goed uitgeleefd op de rek- en strekoefeningen in het vliegtuig. Voor mij een nieuwe ervaring, maar ik weet at het wel vaker voorkomt. Maar wel verbaasd was ik toen we ineens een foto slideshow kregen op ons scherm en een 'Shenzhen airline song' met live-performance van de stewardessen.

Daar waren we dan weer terug in Hong Kong. Na mijn bezoek in China kan ik toch zeker zeggen dat er duidelijke verschillen zijn tussen Hong Kong en China. China is China en Hong Kong is alleen maar 'light-China'. Maar dat neemt niet weg dat Hong Kong ook meer dan zijn charmes heeft. Welkom thuis, in Hong Kong!


Liefs uit Hong Kong

Shanghai

De volgende internationale bestemming; Shanghai.
Deze keer hadden we het hostel al van te voren geboekt - dus vanaf het Airport kon onze zoektocht naar ons Hostel - Beehome - meteen beginnen. Met mijn 'Chinees- Spreken en begrijpen' en mijn kleine vocabulaire van de Chinese lessen kon het grote avontuur beginnen. Trouwens de Travelguide van China speelt ook wel een belangrijke rol in ons avontuur. Een handige hulplijn om Shanghai in 3 dagen toch wel volledig 'benuttigd' te hebben.

Voor mijn trip was mijn associatie met Shanghai eigenlijk alleen Business. Na mijn trip kan ik zeggen dat Shanghai meer dan busines is. Veel meer.
De vrijdagavond kwamen we na het testen van de treinexpres en de subway bij het metrostation aan waar we onze tocht naar het postel per voeten voortzette. Maar om te voorkomen dat we een stap in de verkeerde richting zette, besloten we eerst onze plattegrond maar eens te bestuderen. Een plattegrond bestuderen in een openbare ruimte in China hou je nooit langer vol dan 2 minuten, want dan komt de hulp al van alle kanten. In het Chinees of Engels - allemaal proberen ze je te helpen. Dus al na 2 minuten konden wij onze map neerleggen. Bruce kwam voor hulp - en hoe toevallig - hij woonde praktisch naast ons hostel.

De volgende ochtend heeft Bruce ons allerlei plekken in de stad laten zien - en ons het locale eten laten testen. Vers van de straat en echt wat anders dan al dat Hong Kongse eten - dus vanaf nu struinen we straten af om het terug te vinden.
Na een aangenaam 'straatonbijtje' hadden we te tickets gekocht voor de nachttrein naar Beijing en zijn daarna de Old Town ingegaan. Amazing. Die gebouwen - echt Chinees en alles in tempelstijl. Het beeld in de straat is gaaf - het beeld in mijn geheugen ook, maar de foto's kunnen dit echt niet naproduceren. Nu zie je maar weer dat de Japanse manier van reizen zeker niet effectief is in China. In de Old Town heeft Bruce ons wederom een locale taste aangeraden - maar de geur (afschuwelijk) was blijkbaar afgestemd op het eten (ook afschuwelijk). Een geur die meer dan een uur stinkt in de wind. Maar blijkbaar verschillen de smaken - want de Chinese stonden er een half uur voor in de rij.

Omdat we meer wilde zijn dan de 'hotspots' zijn we op onze innelijke kompassen verder gegaan richting een gezellig locale area. Het is echt heerlijk om in die straten rond te lopen. Niet al die hoogbouw van Hong Kong en je ziet ook echt het straatleven van Shanghai. Mensen die buiten Chinese Chess zitten te spelen - oudere hangplekjes. Kinderen de spelen op straat en de maaltijden die bereidt worden buiten. Voor je het weet loop je in een grote ruine - waar waarschijnlijk 1 jaar later nieuwe hoogbouw staat.

Vanaf vroegeruit waren er veel verschillende handelsposten gevestigd in Shanghai. Engeland en Frankrijk waren de landen in kwestie dus hun eigen 'area' was dan ook terug te vinden in Shanghai, inclusief rechtspraak en eigen democratie. Het is van alle gebouwen in die wijk af te lezen dat het Europees is. Met name de Engelse concessie was erg westers - en is nu ook een van de populaire goingout area. De Franse concessie leek 's avonds wel een spookslot - donkere straten met grote bomen. En moet je je dan voorstellen - die Chinezen in hun 'pakje' rijdend op een brommertje door de straat. Fotonemenswaardig!

De zondag zijn we wederom de stad in gegaan om weer een ander deel te verkennen. Nanjing road stond op de planning. Maar deze planning werd enigzins aangepast bij de Metro- toen we door een Chinees meisje werden aangesproken. De hemd werd ons bijna van het lijf gevraagd - en de vraag of wij (anna, kristin en ik) zusjes waren kwam ook bij dit gesprek weer boven. Blijkbaar lijken Europeanen in de ogen van Chinezen allemaal opelkaar. Maar het was meer dan gezellig. Deze gezelligheid werd voortgezet in een theeceremonie. Nooit van gehoord? Nou ik ook niet hiervoor. Het is een 'show' waar je allerlei traditionele Chinese thee probeert en ook waar je kennis over thee enorm wordt vergroot. Echt bijzonder.

De avond was een hoogtepunt. Letterlijk en figuurlijk - omdat we de 78e verdieping van de TingMao tower bezocht hebben. Het kosten wat moeite om de liften te zoeken - ja liften- want om tot de top te komen kun je niet voldoen met 1 lift. Op zijn minst 3 graag. Op de top had je een goed uitzicht over Shanghai en de bar maakte onze avond nog gezelliger.

De afsluiter in Shanghai was goed en mijn beeld over Chinese mensen moest ook enigzins bijgesteld worden. De eerste statement is 'de Chinese mensen spreken engels'. Ja, er zijn wel degelijk mensen die engels spreken. Shanghai overtreft Shenzhen met het aantal mensen met een engels vocabulaire zeker!
Statement 2: 'ze spugen op de grond, ze gorchelen'. Ook ja, ik dacht het vooraf al - maar ik kan het meer dan bevestigen. Mooi achtergrond geluidje als je door de stad loopt is het zeker niet, blegh. En de laatste statement in deze blog: Chinezen kunnen goed voordringen in rijen - wederom ja moet ik toegeven - ook dit klopt.

De tijd gaat snel - tikt voorbij - ook al waren het eigenlijk maar 3 dagen. Voor ik het wist stond ik alweer voor onze nachttrein. Goodbye Shanghai - maar gelukkig nog niet Goodbye China. Want van het ene avontuur stappen we zo het andere in - Goodmorning Beijing!

Alle liefs vanuit Beijing!

Priority One; Study

Tot aan deze blog was de studie een ondergeschikt en weggedoken kopje. Maar afgelopen week ben ik toch wel letterlijk met mijn neus in de boeken gedoken. Assignments, presentaties, mid-term exams staan al in mijn agenda klaar om me over twee weken te ontmoeten. Dus peinzend in de bieb, vermoeid in mijn kamer en zoekend achter het Internet zijn wel-bekende momenten van mijn afgelopen week - naast de lading aan colleges die ik wekelijks volg.

Er bestaat hier wel iets zoals een studieweek / readingweek - maar voor exchanges heeft deze week vaak een hele andere bestemming dan de studieplekken in Hong Kong. Aangezien ik ook de wijde wereld intrek moest ik mijn studieplan al wat eerder de kast uittrekken. Maar tot nu toe heb ik het aardig overleefd...

Alleen in de bieb studeren was al een hele ervaring voor mij. Zit je eindelijk zo ver weg in de stof, denk je dan, en dan hoor je ineens achter je iemand een onwijs harde boer laten. Zonder schaamte. Of smakkend op een kauwgom - ook een gewone zaak hiero. Soms lijkt het wel een eetconcert als je een groepje Chinesen hoort eten :).. En hop daar gaat mijn concentratie dan weer. Maar blijkbaar ben ik niet de enige - die de concentratie wel eens verliest. Als ik om me heen kijk - zie ik geregeld mensen die de oogjes toe doen. Met een kussentje onder het hoofdje, gepland om in de bieb te gaan slapen. Er valt dus nog genoeg in te burgeren - tot zover ik daar natuurlijk behoefte aan heb...

Trouwens over slapen gesproken - ik was voorbereid op een raar dagpatroon van Chinezen... Dit had ik meerdere malen mensen horen zeggen en zelfs gelezen hier en daar. Na twee weken was ik bijna zover om deze statement te verwerpen, na mijn bewijs. Mijn roommate had immers een aardig normaal slaappatroon. Ja HAD. De laatste weken heb ik haar op de raarste moment haar nachtrust zien nemen - op het internet zien surfen of zien studeren. Laat ik maar als voorbeeld vannacht nemen. Na een drukke dag besloot ik maar te gaan slapen rond 12 uur. Mooi tijd, toch? Mijn roommate hing nog ergens in de gezamelijk kamer rond op de gang - en ik hoorde haar om 2 uur binnen komen. Kan, doe ik ook wel eens. Maar ze ging niet slapen, ze startte met studeren of internetten en ik geloof dat ze een uur later een diepe slaap ging doen. Het was eerder een NAP dan een diepe slaap, want om 6 uur hoorde ik weer gerommel in de kamer - ze stond op. Maar wat in hemelsnaam ging ze doen? Owke één persoon. Voor iemand die statistiek studeert zal me meteen zeggen dat dit niet representatief is. Dat weet ik. Maar wat als ik precies dezelfde verhalen hoor over de roommates van allerlei andere exchanges? Mijn conclusie trek ik van mijn 'Chinezen - een slaappatroon?' onderzoek wat nu toch al wel een maand loopt ;) - een duidelijk slaappatroon is niet echt te vinden hiero!

Maar naast mijn slaaponderzoek en mijn studie heb ik afgelopen week ook wel studie-afwijkend gedrag vertoond. Vorige week vrijdag heb ik samen met Megan (US) en Justin (Australië) het strand aan het andere kant van ons eiland eens uitgetest. Dat is me meer dan goed bevallen. Op een of ander toeval belandde ik zondag weer op het strand - was het de warme zon die ons daar bracht? Alleen dit keer was het op Lamma Island met Lot (België), Betty (Australië), Holly en Camille (Engeland)- precies, weer een ander eiland van Hong Kong.

De maandag had na wat studiestuff een hele goede afsluiter - namelijk een megavuurwerkspektakel. Maandag 1 oktober, Nationale dag van Hong Kong - dus vuurwerk. Samen met Jen was ik voor de vuurwerkaftrap ergens aan eten om vervolgens naar DE plek te gaan om het vuurwerk op zijn best te kunnen zien. Amazing! Met kippenvel heb ik staan kijken. Alleen het voorproefje van het spektakel kan ik jullie laten zien - want mijn camera wilde ook liever zelf kijken dan foto's maken - of eigenlijk - batterij was op.

De rest van de week speelde zich voornamelijk in en rondom de campus en Starr Hall af. Donderdag heb ik er al mijn energie lekker uit kunnen slaan op het hockeyveld. Elke donderdag heb ik namelijk training van 7pm - 9pm. Gelukkig voor mij spelen ze hockey gewoon met een hockeystick en niet met chopsticks. Voor mij is het al moeilijk om te begrijpen wat de trainer bedoelt, omdat zijn engels niet op hetzelfde niveau is als zijn hockeykwaliteiten. Maar hoe dan ook- het is echt enorm leuk! Vandaag heb ik zelfs te horen gekregen dat ik geselecteerd ben voor het U-team / Universiteitsteam. Dus binnenkort ook vriendschappelijke wedstrijden op het programma. I can't wait!!

Gisterenavond, ook benoemingswaardig. De Chinese afdeling van de universiteit vierde gisteren de 80ste verjaardag. Elke exchange die een cursus Chinees volgde was ook van harte welkom op het diner en de ceremonie. Niet alleen welkom waren we, we waren ook onderdeel van de openingsceremonie; als exchanges op het podium en gezamelijk de faculteit feliciteren in het Chinees was onze eer. Inclusief een groot gemaakte felicitatiekaart. Wat dus betekende dat wij met zijn allen gezellig in de kleedkamers onze vlaggen zaten te kleuren en te stampen op die zinnen in het Chinees. Een leuke herinnering! Eigenlijk was het eten alleen al een hele uitdaging, ooit gehoord van vogelsoep? Chinezen, ze serveren echt alles op je bord!

Nog een kleine week en dan start mijn volgende avontuur - Shanghai en Beijing. Stapjes op DE muur, de Chinese trein uittesten, alle ins en outs zien van Shanghai en in de Verboden Stad duiken. Vrijdag vertrekken Anna (Duitsland), Kristin (Noorwegen) en ik per vliegtuig naar Shanghai. Vanuit Shanghai vertrekken we waarschijnlijk na 3 of 4 dagen in noordelijke richting met de trein naar Beijing, van waar we een week later weer terugvliegen naar Shenzhen.

Dikke kus
En een bedankje voor al die lieve berichtjes - maakt me NOG vrolijker :)

Marion

The Philippines

Taiwan, dat zou de reisbestemming zijn voor Anna, Kristin en mij in het weekend van de 21e. Tenminste dat hadden we voor de 18e besloten - gelukkig zaten we nog niet in een dusdanig stadium dat we tickets gekocht hadden. Die middag hoorde we dat er overstromingen waren in Taiwan vanwege de typhoon Wipha. Dit gaf een totale draai aan onze reisplannen voor dat weekend. Geen Taiwan maar de Filipijnen.

Een dag later waren de tickets geboekt - wow onvoorstelbaar, 2 dagen later al naar de Filipijnen - voor 5 dagen! Maar research naar het land had ik nog niet echt gedaan voor het boeken van de tickets. Filipijnen - die naam alleen al klonk als een grote ontdekking. Nadat ik tijd had gevonden om eens wat research op internet te doen - bleek het toch wel een hele uitdaging te zijn. Nog geen week geleden was er een negatief reisadvies voor Nederlanders, vanwege een communistenleider uit Nederland die verdacht werd van 2 moorden in de Filipijnen. Bovendien werd Manila omschreven als een onveilig reisgebied - en laat dat nou net onze bestemming zijn.

Maar, de ticket waren geboekt - de planning was gemaakt - en het vertrek zou dan ook hoe dan ook plaatsvinden. Sterker nog het vertrek heeft plaatsgevonden, en de terugkomst ook al weer.
Achteraf kan ik dan ook zeggen, dat het een onwijs gave reis was - die goed gedrukt staat in mijn herinnering en ook in deze blog!

Vrijdagavond zijn we aangekomen op het vliegveld van Manila. Vanwege onze last-minute acties zonder reservering van een hotel/hostel of enige andere slaapplek. Op het vliegveld werd ons al snel een goed hotel aangeboden en de pick-up service bracht ons naar het hotel. Vanaf het begin af aan zijn we maar voor 'safe' gegaan - omdat we, als drie westerse meiden, totaal niet wisten wat we konden verwachten... De rit naar het hotel was echt ontzettend indrukwekkend. Het verkeer is chaotisch - dus van links naar rechts, links. Kinderen lopen gewoon tussen de autoweg - wassen auto's om wat geld bij elkaar te sprokkelen en de gebouwen kunnen soms amper een huis genoemd worden. Overal in de straten zag je Jeepney's rijden - het openbaar vervoer in de Filipijnen. De ene wat meer opgepimpt dan de andere, hoe dan ook, gaaf zijn ze zeker!
Mocht je nu je frustraties kwijt willen over het asociale rijgedrag; geen probleem. Achterop elke taxi - jeepney - bus is altijd de tekst terug te vinden 'How is my driving call (phonenumber)..'.

Aangekomen bij het hotel wilde we die avond toch wel even de straat verkennen - maar de tocht was niet langer dan 20 meter. Na het gestaar van allerlei kanten zijn we toch maar de winkel ingedoken. De lonely planet stelde ons die avond gerust, staren is heel normaal - of sterker nog - is een welbekend fenomeen als je een westers uiterlijk hebt. De volgende dag kwamen we daar weer snel achter. Die dag zijn we Manila doorgegaan om allerlei hotspots te zien. Niet dat Manila zoveel hotspots telt - maar het was de moeite waard. Van het Rizal Park, naar St. Augustina, Manila Cathedral, de Pasig River, het Fort, Chinatown, Market 168 en Makati City.
Metro Manila is ontzettend groot en bestaat uit verschillende delen; Makati (het zakengedeelte), Quezon City, Manila, Pasay, Mandaluyong, Caloocan en is gelegen op het meest noordelijke eiland van de Filipijnen - Luzon. De eerste dag zijn we eigenlijk alleen maar door Manila zelf geweest en Makati.

Omdat er in Manila zelf niet ontzettend veel te doen is en we de actieve aanpak willen doen zijn we de volgende dag erop uit getrokken met een tour. Op eigen houtje is het haast onmogelijk om naar de plekken te gaan waar je heen wil - want het openbaar vervoer is slecht - en taxi's kennen ze alleen in Manila. Met de auto kosten het 2 uur voordat we in Pagsanjan waren - de opstapplaats voor het canoen naar de watervallen.

Onderweg heb ik mijn ogen uitgekeken. Onvoorstelbaar hoe de mensen leven. Steden worden aangegeven op de kaart - maar sommige steden lijken eerder een verzameling van heel veel planken bij elkaar. In een klein houten gemaakt 'huisje' woont vaak het hele gezin inclusief opa en oma met aanwezigheid van allerlei dieren - kippen, hond, katten die ook allemaal loslopen rondom het huisje. Veel 'huizen' zijn gebouwd langs de straat en de mensen verkopen alles wat ze hebben aan de weg - mais, allerlei soorten fruit, brood wat ze bakken, etc. In de hoop dat de wat rijkere mensen stoppen en een aankoop doen. Kinderen lopen en spelen langs de wegen - ZO dichtbij de weg - dat het levensgevaarlijk is. Je zou bijna verdrietig worden als je deze omschrijving leest - maar het tegenovergestelde is waar van wat je ziet daar. Ze lijken heel gelukkig te zijn, je hoort ze niet klagen, je ziet ze lachen, en kinderen spelen vrolijk rond. De pret lijkt nog groter te worden als het regent - wanneer iedereen lekker in het water loopt te dabberen!

Helaas kan ik jullie enkel een omschrijving geven van dit. Graag had ik het op beeld gehad - en niet alleen in mijn geheugen, maar ik kon het echt niet over mijn hart verkrijgen om een foto te maken van hoe het leven geleefd wordt.

Natuurlijk zit er ook veel verschillen tussen de manier van leven. Er zijn ook rijkere wijken/steden - waar wel degelijk muren te vinden zijn in een huis. Maar vergelijkbaar met het standaard in Nederland of een ander Europees land is het zeker niet.

Twee uur later kwamen we aan bij de plek van bestemming. Kanoend zijn we naar de watervallen van Pagsanjan gegaan. De toch alleen al was een hele ervaring. Natuur zoals op de mooiste natuurfoto's. Peddelend over de Bumungan-rivier dwars door het tropisch regenwoud vol met groene flora en fauna waren we 30 minuten later aangekomen bij de waterval van Pagsanjan. Met een vlot zijn we onder de watervallen door gevaren - het leek wel strom op zee!
Helemaal doorweekt zijn we weer teruggekeerd door het tropisch regenwoud waar we weer kennis maakte met een de Filipijnse manier van leven; kinderen die in het riviertjes spelen, en moeders die de kleren wassen in hetzelfde riviertje. Tevens is dit riviertje de set van de film 'Apocalypse Now'.

Die middag hadden we een deal gemaakt met de 'driver'. Kristin, Anna en ik wilde namelijk wat zuidelijker gaan van het eiland en niet telkens alles vanuit Manila doen. De driver heeft een bod gedaan om ons overal heen te brengen waar we wilde en ons die woensdag af te zetten op het vliegveld tegen een vooraf bepaald bedrag. Dat bedrag (inclusief een excursie die we wilde doen) was nog lager dan het bedrag van de excursie georganiseerd vanuit het hotel. De keus was dus in notime gemaakt. Eigenlijk begonnen we al als Filipijners te gedragen en zelf mee te spelen met de corruptie. Met alle vertrouwen hebben we de afspraak gemaakt dat wij de volgende dag om 6 uur 's ochtends klaar zouden staan op een afgesproken plaats.

Slaperig uit het hotel liepen we de straat op en werd ik geconfronteerd met arme leven van de Filipijnen (opnieuw). Een gezin, vader - moeder en twee jonge kindjes, lagen op een karton te slapen op de stoeprand. Niets hadden ze - alleen een karton om op te liggen. Voor ons is dit heel apart- maar in Manila is het een normaal verschijnsel. Na een keer diep te slikken liepen we door naar de afgesproken plek. Voor ons een nieuwe excursie op de planning; een actieve vulkaan - the Taal Vulcano. Wederom een lange rit met de auto - een tocht met de boot over het meer en op naar de vulkaan. Eenmaal boven aangekomen, zijn we naar de top gelopen om de 'binnenkant' van de vulkaan te zien. Er was duidelijk te zien dat deze vulkaan nog actief was. Rook uit de grond en van boven zag je het water koken. Echt bizar - zo'n natuurverschijnsel. Niet alleen was het verschijnsel te zien - voelbaar was het ook toen we een andere heuvel opliepen. Warmte kwam uit de grond en oude lava van de vorige uitbarsting (1986) lag nog op de grond.

Vanuit het bezoek aan de vulkaan zijn we doorgereden naar Batangas om naar het strand te gaan. Helaas niet de White beaches zoals de bekende verhalen van de Filipijnen, maar toch water, strand en zon. Die nacht wilde we eens op zijn top van de natuur genieten en zijn we in een hutje buiten gaan slapen. Om ons te wapenen tegen de malariamuggen hebben we ons volgesmeerd met citroengeur en de pillen achter de kiezen. Na de nachtrust hebben we gebruik gemaakt van het strand en zijn we gaan snorkelen in de zee.

Uitchecken en weer opweg naar het volgende plekje. Het leek zo ongeveer wel dat we elke nacht ergens anders sliepen - maar dat was de enige manier om veel te kunnen zien van het eiland. Het volgende en ook laatste plekje van onze trip was Las Pinas. De laatste avond hebben we een typische filipijnse maaltijd genuttigd inclusief de verslavende filipijnse toetjes Buko Pie and Cassava Cake. 5 dagen in de Filipijnen - voorbij gevlogen. Voor het wisten zaten we alweer op het vliegveld terug naar onze studie in Hong Kong.

Mocht je nieuwsgierig gemaakt zijn - of twijfel je nog of je volgende vakantiebestemming de Filipijnen is - ik heb wat meer foto's staan op mijn fotosite: www.flickr.com/photos/marion_heijmans

Knuffel!

Shenzhen - Birthdayparty - High Table Dinner

Er is sprake van grote vertraging op mijn blog..
Mijn blog bleef hangen bij 15 September;

Shenzhen
Zover is Shenzhen nog niet eens van Hong Kong vandaan - om precies te zijn 45 minuten bij de trein/metro. Je stapt uit op grondgebied van Hong Kong, loopt het station door en bent na een aantal meter in het niemandsland. Door de douane controle en voila je bent in China. Makkelijk eigenlijk - en voor degene die stempels sparen in het paspoort - ook een aanrader.

Maar Shenzhen. Shenzhen staat bekend om zijn goedkope kleren - the place to shop. Dat was dan ook onze hoofddoel om daar ons gezicht te laten zien. Ik had immers een jurk nodig voor mijn High Table Dinner. Samen met Shari (exchange ook van de UvA) hebben we aardig wat rondgeslingerd daaro tussen de kleren. Maar Chinezen zijn klein en hebben amper heupen - dus het was niet de makkelijkste taak om daar te shoppen voor wij als Nederlanders.

Zodra we in Shenzhen waren was het al snel het welbekende spelletje; zoek de verschillen. Het eerste verschil was makkelijk een duidelijk; (bijna) niemand spreekt engels. Handen in de haren is een welbekend tafereel als toerist zijnde daar. Het tweede verschil was ook niet ver te zoeken; iedereen rijdt rechts - geen engelse invloeden dus. Over engelsen gesproken, voor engelsen en amerikanen is het 3x zo moeilijk om China in te komen. Enige vorm van discriminatie kan het wel genoemd worden. Engelsen en Amerikanen kunnen niet de Visa aan de kassa kopen daar, kunnen nooit een multiple-entry krijgen en betalen voor een double-entry zelfs meer dan andere voor een multiple-entry. Ongelofelijk!
Maar ik dwaal af - weer even terugkomend op de verschillen. Het derde verschil is moeilijker beschrijfbaar. Shenzhen is veel minder internationaal - weinig is in engels geschreven, en meer Chinese invloeden zie je overal terugkomen. Het zag er allemaal aardig wat lokaler uit! Dat maakte het gaaf - maar vooral anders van Hong Kong.
De missie was geslaagd - de High Table Dinner dress gekocht - en aardig wat rondgehangen in de straten van Shenzhen!

Birtdayparty
Maandag 17 september was Roland jarig. Verjaardagsfeestjes zijn hier groot en gezellig en wordt hier ook uitgebreidt gevierd onder exchanges. Roland had allerlei bekende uitgekondigd (en die weer bekende van die bekende en weer daarvan bekende en nog meer bekende) om samen te eten. Met al deze bekende van bekende, oftewel alle bekende, zijn we beland in een westers restaurant. Aangenaam na aardig wat rijstkorreltjes de laatste maand gezien te hebben. Het was super gezellig - met lang zal hij leven in de gloria!

De High-Table Dinner in Starr Hall

Zoals de naam al doet vermoeden is het niet zomaar één van de honderd dingen die in Starr Hall te doen is. Het is een 'serieuze' happening in dit studentenleven. Je kan niet zomaar aan komen zetten met je 'ouwe sloffie'. Er zijn regels; mannen in pak - vrouwen in een jurk. Sterker nog er is een lijstje wat wel en niet mag qua kleding. Voor vrouwen geen open schoenen, voor mannen nette schoenen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ontsnappen hieran, dat kan zomaar niet. Alleen met een wel beargumenteerde brief aan de organisatoren kun je ontkomen aan deze verplichting.

Nu klinkt het allemaal heel erg streng en borrelt de anti-High-Table-Dinner bij jullie misschien naar boven. Het tegendeel bij mij was waar - ik wilde wel eens zien hoe het er daar aan toe ging. En achteraf kan ik zeggen dat ik me zeer geamuseerd heb.

Alles speelde zich af in het studentenrestaurant langs Starr Hall. Helaas was de uitstraling van het studentenrestaurant niet van hetzelfde niveau als de dressed up level. Maar dat mocht de pret niet drukken. De presentatie (die overigens verzorgd werd door mijn Roommate) had aardig wat weg van het Songfestival. Hier en daar wat ingestudeerd en onnaturel, maar wel in het Engels. Op het moment dat de Warden binnenkwam kreeg ik het idee dat de Warden gelijkwaardig is aan de Koningin - iedereen staand en met mond gesloten graag!
Bij zo'n happening hoort natuurlijk een gezang, om het NOG officieler te maken. Daar kwam die dan, voor mij de eerste keer dat ik hem hoorde, de Hall Song. Wie weet volgt de Songtekst binnenkort op Internet ;)..
Tijdens het eten kon de gezelligheid losbarsten - maar met mate - want de volume moest in bedwang gehouden worden. Het is immers een serieuze happening.

Jullie wil ik toch niet onthouden van de beste vergelijking met de High Table Dinner. Misschien niet de meest voor de hand liggende, maar zeker de meest kloppende; het diner met de professoren en de tovenaarsleerlingen in Harry Potter.
Dus zo ver in de fantasie hoef je nog niet te graven bij Harry Potter - fragmenten zijn op de HKU gewoon in real life terug te vinden!

Kus,
Marion

Lectures mixed with 19/F Orientation

*Zucht* Joechei - ik heb een momentje gevonden een weer een blog te kunnen posten!
Inmiddels zijn er al weer 2 weken voorbij gevlogen en zit ik midden in het Hong Kongse studentenleven.

Zoals vele van jullie waarschijnlijk wel weten studeer ik nu aan de HKU/University of Hong Kong. Dit is de oudste universiteit van Hong Kong en ook de universiteit waar je binnen Hong Kong het moeilijkst binnenkomt.

Al meteen de eerste colleges werd ik omsingeld door allerlei essay's, tutorials, homework, assignments, mid-term exams and final exams die op het programma staan. Wowie even heb ik het idee dat ik niet op de Universiteit zit, aangezien ik in Amsterdam de Universiteit altijd associeerden met vrijheid. Je wordt zo van de ene college naar de andere college geslingerd - en je pauze breng je eigenlijk altijd door bij Starbuck(lees; de sociale meetingsplek van exchanges). Mocht je moe zijn, dan breng je een bezoekje aan de Bieb - nee niet om op te zoeken hoe je het snelst in slaap kan vallen - maar gewoon om in een bank in slaap te vallen; dit is een 'gewoonte' bij locale studenten. Sommige nemen overigens hun kussen van thuis mee voor het slaapuurtje in de Bieb...

De eerste twee weken stond enigzins in het teken van 'ienemienemutten'. De HKU heeft twee weken een Add and Drop off period - dit houdt in dat je allerlei vakken van volgen de eerste twee weken en vervolgens je beslissing moet maken welke vakken je houdt en welke je van je lijst gooit. Na wat gepieker en gepijns over mijn vakken ben ik tot de volgende vakken gekomen: Games and Decisions, Asian Financial Institutions, Insurance: Theory and Practice, Economic Development of China en Putonghua for foreign learners (taalcursus Manderijn).
Het cijfersysteem is hier erg competatief gericht. Er bestaat namelijk; A, B, C, D and F. Als je een A, B, C, of D hebt - dan heb je het vak gehaald - maar een F is Fail. Of je een A, B, C, of D krijgt hangt af van de andere studenten. Het is namelijk niet zo dat je een bepaald % goed hebt dat je een A, B etc. hebt. Nee, ze maken een curve en de beste studenten krijgen A, de iets minder beste een B etc... Dus de concurrentiestrijd is wel lichtelijk aanwezig hier (onder de locals)..

De avonduren werden gevuld door mijn Floor/Unit Orientation.
Soms voelt het als een integratiecursus - maar dan een gezellige en gave integratiecursus. Op mijn verdieping (19/F) ben ik namelijk de enige exchange. Ik mag van geluk spreken als ik verhalen hoor van andere exchanges over de Floormates. Mijn Floor en mijn Unit (18/F -jongens verdieping- en 19/F- meisjes verdieping) is echt geweldig! Behalve dat ik echt totaal niets versta van het Kantonees begin ik me soms wel een beetje een local te voelen. In het begin kon ik mezelf nog wel een echte toerist noemen; ik immiteerde alle Chinese gewoontes van mijn Floor/Unitmates en kreeg allerlei beschrijvende uitleggen. Maar nu ben ik aardig up-to-date met alle gebruiken in Hong Kong en wordt zelfs al een master in 'met stokjes eten'. De eerste Chinese uitspraken (ode aan mijn Chinese taalcursus en Roommate) en Chinese tekens staan al in mijn hoofd gegrift....

BBQ op het strand, Westers koken, Room visit, Unit Dinner, Hot Pot en Breakfast @ 6 AM in een restaurant waren toch wel de hoogtepunten. Voor ik aan de orientatie begon had ik niet verwacht dat ik daadwerkelijk iedereens naam kon onthouden, ook al bestaat er voor ieder een engelse naam, en al helemaal niet dat ik ze kon koppelen aan de gezichten. Ik bedoel in westers gedachtes lijken toch alle Chinese kopjes op elkaar. Maar ja, het is me gelukt - en het wordt steeds makkelijker ook nog. Nog sterker - ik kan al enigzinds aan Chinezen zien of ze uit China komen of uit Hong Kong. Het grappige is eigenlijk dat Chinezen hetzelfde omgekeerde denken; alle westerse mensen lijken op elkaar. En toch, kleurenblind zijn ze zeker niet.

Tussen de colleges en hall orientatie heb ik ook nog Hong Kong met exchanges kunnen verkennen. Afgelopen zondag had ik een tour waarbij we de Bird Market bezochten, Westland park, de Sik Sik Yueng Wong Sim en de Chi Lin Nunnery Tempel. Stiekem toch weer een dag de toerist uitgehangen. Al een aantal keer had ik de Yueng Wong Sim Tempel (Grote Gele God) op de reisprogramma's gezien - en vanaf toen wist ik dat dit één van mijn lievelingstempels ging worden. Het moment dat je daar binnenstapt - stap je ook echt een andere cultuur binnen:
Iedereen komt hier om antwoorden te vragen aan de god - en wel op een hele bijzonder manier. Wierrookstokjes worden aangestoken (min. 3; 1 voor de god van de hemel, 2 voor de god van de aarde, 3 voor nog een andere god) en worden neergezet in een grote bak. Snik, na 2 minuten gaan je stukjes de prullenbak- want de bak is vol en worden door medewerkers geleegd. Maar mijn vreugde kon, ondanks het weggooien van mijn stokjes, niet wachten want nu was 'het' grote moment. Om je vraag te beantwoorden neem je een bak met sticks - elke stick is genummerd van 1 tot en met 99 en elk nummer staat voor een 'antwoord'. Je start te schudden met het bakje, schudt, schudt en schudt totdat er 1 stokje uitvalt en dat is jouw nummer! Mijn nummer was 9 :).. Met dat nummer ga je naar een fortuneteller die verteld je precies wat het nummer in houdt! Echt hilarisch en een aanrader om te doen... Dus mocht ik je nieuwsgierigheid gewekt hebben - misschien zijn er ook wel doe-het-zelf pakketjes in Nederland ;)


Tada, hier is de foto dan - het rode broekje van Intree - mede mogelijk gemaakt door Kees Jan, Maartje, Dirk en Mark ;)...

Trouwens Fem, Joost en Dirk zelfs in Hong Kong bestaat de 'grote' maar zeker ook de 'kleine' bus. Het gebruikelijke woord voor 'kleine' bus is hier echt Minibus. Maar voor je minibus heb je wel een kleine chinese les nodig - want STOP verstaan ze niet..

Na wat kleine voorproefjes van het uitgaansleven in Hong Kong, heb ik gisteren toch echt de grote aanpak gevolgd en ben gaan het uitgaansleven gaan verkennen in Lan Kwai Fong - HET uitgaansfabriekstraatje in Hong Kong. Uitgaan in Hong Kong is duur - je betaalt al snel 6 euro voor een cola - maar niet als je aan 3 voorwaarden voordoet;
1. Je gaat op donderdagavond uit
2. Je gaat naar Lan Kwai Fong
3. Je bent een Lady

Want hier bestaat Ladies Night - emancipatie op zijn extreemst!
Het uitgaan was echt ZOEPA en kan zeker tippen aan het Amsterdamse uitgaansleven. Hup de de lift naar de (zoveel)ste verdieping en daar sta je midden in de Club. Een overvloed aan exchanges dus ineens ontzettend veel mensen die je kent - gezelligheid met een zachte G ;)....

Op naar mijn volgende ervaringen morgen naar Shenzhen - de eerste keer mijn voeten zetten op de Chinese aardbodem. I can't wait!

Thanks voor jullie lieve berichtjes!

Kus!